Karl Georg Huyn

Karl Georg Huyn
	generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia	18 listopada 1857 ; Wiedeń, Cesarstwo Austrii
Data i miejsce śmierci	2 lutego 1938 ; Rottenbuch, Królestwo Włoch
	Przebieg służby
Lata służby	1879–1918
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier
Jednostki	Pułk Ułanów Nr 2; 17 Brygada Kawalerii; 10 Brygada Kawalerii; Dywizja Kawalerii Kraków; 12 Dywizja Piechoty
Stanowiska	komendant pułku; komendant brygady; komendant dywizji; generalny inspektor kawalerii; komendant korpusu; namiestnik Galicji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Karl Georg Otto Maria Huyn (ur. 18 listopada 1857 w Wiedniu, zm. 2 lutego 1938 w Rottenbuch koło Bolzano) – generał pułkownik cesarskiej i królewskiej Armii, ostatni namiestnik Królestwa Galicji i Lodomerii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę wojskową w St. Pölten (1875), a następnie Terezjańską Akademię Wojskową w Wiener Neustadt (1879)^[1]. 24 kwietnia 1879 został mianowany podporucznikiem i wcielony do Czeskiego Pułku Dragonów Nr 2 (1879–1880) , który wówczas stacjonował w Sopronie^[2]. W następnym roku został przeniesiony do Pułku Ułanów Nr 11 w Żółkwi (1880–1881)^[3]. W latach studiował w Szkole Wojennej w Wiedniu. Po ukończeniu Szkoły Wojennej w Wiedniu (1881–1883) jako porucznik przydzielony do Sztabu Generalnego Armii (1884–1887)^[1], był oficerem sztabowym w Mariborze i Lwowie. Następnie służył w dowództwie 2. korpusu armijnego w Wiedniu (1887–1892), awansowany kolejno na kapitana (1887) i majora (1892). W latach 1892–1893 attache wojskowy w Bukareszcie^[1]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1896^[4]. Następnie szef sztabu dywizji kawalerii w Krakowie (1893-1898), w 1898 był komendantem 2. dywizjonu Czeskiego Pułku Dragonów Nr 2 w Tarnopolu^[5]. 9 lipca 1899 mianowany na stopień pułkownika został dowódcą Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 2 w Tarnowie (1899-1904)^[6]^[7]. Następnie dowódca 17 Brygady Kawalerii w Wiedniu (1904–1905)^[8]. 30 października 1905 został mianowany generałem majorem^[4] i dowódcą 10 Brygady Kawalerii w Wiedniu (1905–1907)^[9] Potem ponownie dowódca 17 Brygady Kawalerii (1907–1909)^[10], W kwietniu 1909 objął komendę Dywizji Kawalerii Kraków (1909–1911)^[11]. Na tym stanowisku 26 kwietnia 1910 został mianowany na stopień marszałka polnego porucznika^[4]. W 1911 został komendantem 12 Dywizji Piechoty w Krakowie (1911–1912)^[12] a potem wyznaczony na stanowisko generalnego inspektora kawalerii (1912–1914). W czasie I wojny światowej (od sierpnia do września 1914) dowodził 17 Korpusem. W październiku 1914 r. przeniesiony z powodu nieudolności w stan spoczynku^[1]. W marcu 1917 r. przywrócony do służby czynnej, a 14 maja 1917 został mianowany na stopień generała pułkownika^[1]. Był Namiestnikiem (generalnym gubernatorem) Galicji (1 marca 1917 – 1 listopada 1918). Prowadził politykę, szczególnie od traktatu brzeskiego, przeciwną narodowym dążeniom Polaków i popierał Ukraińców, uważając ich za bardziej lojalnych wobec Austro-Węgier^[1]. 1 listopada przekazał władzę swemu zastępcy, Ukraińcowi Wołodymyrowi Decykewyczowi. 1 grudnia 1918 r. przeniesiony w stan spoczynku przez władze republikańskie. W okresie międzywojennym żył w południowym Tyrolu, gdzie zmarł^[1].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze starej szlacheckiej rodziny wywodzącej się z Niderlandów i służącej od wieków w armii Habsburgów. Był synem generała hr. Johannesa Karla Augusta Huyna i Natalii hr. Sarnthein. Jego brat Paul von Huyn (1868–1946) był arcybiskupem Pragi^[1]^[13]. W 1892 ożenił się z Ignatią Karoliną Kollonitz von Kollegrad (1871-1956) z którą miał dwóch synów: Johannesa Franza (1894–1941) i Karla Georga (1898–?).

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Korony Żelaznej 3. klasy – 18 kwietnia 1903
Krzyż Komandorski włoskiego Orderu św. Maurycego i Łazarza – kwiecień 1903
Order Świętego Aleksandra – sierpień 1909
pruski Order Korony I klasy – kwiecień 1910
Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii – kwiecień 1910
Krzyż Rycerski Orderu Leopolda – 28 lutego 1911
wielki krzyż Orderu Domu Sasko-Ernestyńskiego – kwiecień 1912
Brązowy Medal Zasługi Wojskowej (Signum Laudis) – 24 lipca 1917
Krzyż Wojenny za Zasługi Cywilne – 27 października 1917
Order Korony Żelaznej 1. klasy z dekoracją wojenną – 22 grudnia 1917

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Jerzy Z. Pająk, Od autonomii do niepodległości. Kształtowanie się postaw politycznych i narodowych społeczeństwa Galicji w warunkach Wielkiej Wojny 1914-1918, Kielce 2012, s. 162
↑ Militär-Schematismus 1880 ↓, s. 473, 479.
↑ Militär-Schematismus 1881 ↓, s. 541.
↑ ^a ^b ^c Antonio Schmidt-Brentano: Die K.K bzw. K.u.K Generalität 1816–1918, [dostęp 12.06.2023]
↑ Schematismus 1899 ↓, s. 193, 654.
↑ Schematismus 1900 ↓, s. 171, 738.
↑ Schematismus 1904 ↓, s. 165, 752.
↑ Schematismus 1905 ↓, s. 119, 167, 758.
↑ Schematismus 1906 ↓, s. 121, 166.
↑ Schematismus 1908 ↓, s. 123, 166.
↑ Schematismus 1910 ↓, s. 127, 170.
↑ Schematismus 1912 ↓, s. 135, 178.
↑ Huyn Paul Graf von. In: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950 (ÖBL). Band 3, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, Wien 1965, S. 21.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1880. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1879. (niem.).
Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1881. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1880. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1898. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1899. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1904. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1903. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1904. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
Karl Georg Reichsgraf von Huyn. austro-hungarian-army.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-05)].

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Jerzy Z. Pająk, Od autonomii do niepodległości. Kształtowanie się postaw politycznych i narodowych społeczeństwa Galicji w warunkach Wielkiej Wojny 1914-1918, Kielce 2012, s. 162

[CITEREFMilitär-Schematismus1880473,_479-2] Militär-Schematismus 1880 ↓, s. 473, 479.

[CITEREFMilitär-Schematismus1881541-3] Militär-Schematismus 1881 ↓, s. 541.

[:1-4] Antonio Schmidt-Brentano: Die K.K bzw. K.u.K Generalität 1816–1918, [dostęp 12.06.2023]

[CITEREFSchematismus1899193,_654-5] Schematismus 1899 ↓, s. 193, 654.

[CITEREFSchematismus1900171,_738-6] Schematismus 1900 ↓, s. 171, 738.

[CITEREFSchematismus1904165,_752-7] Schematismus 1904 ↓, s. 165, 752.

[CITEREFSchematismus1905119,_167,_758-8] Schematismus 1905 ↓, s. 119, 167, 758.

[CITEREFSchematismus1906121,_166-9] Schematismus 1906 ↓, s. 121, 166.

[CITEREFSchematismus1908123,_166-10] Schematismus 1908 ↓, s. 123, 166.

[CITEREFSchematismus1910127,_170-11] Schematismus 1910 ↓, s. 127, 170.

[CITEREFSchematismus1912135,_178-12] Schematismus 1912 ↓, s. 135, 178.

[13] Huyn Paul Graf von. In: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950 (ÖBL). Band 3, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, Wien 1965, S. 21.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

Gubernatorzy	Johann Baptist Anton von Pergen (1772–1774) Andreas Hadik von Futak (1774–1774) Heinrich Josef Johann von Auersperg (1774–1780) Joseph Brigido (1780–1794) Joseph Mailath de Szekely (1794–1795) Jan Gaisruck (1795–1801) Josef Franz da Paula von Sweerts-Sporck (1801–1801) Józef von Úrményi (1801–1806) Christian Wurmser (1806–1809) Peter von Goëss (1810–1815) Georg Oechsner (1815–1815) Franz Seraph Freiherr von Hauer (1815–1822) Ludwig von Taaffe (1822–1826)
Gubernatorzy wojskowi	Heinrich Joseph Johannes von Bellegarde (1806–1813) Michael von Kienmayer (1813–1814)
Generał-gubernatorzy	August Longin Fürst von Lobkowitz (1826–1832) Ferdynand Karol Józef Habsburg-Este (1832–1846) Franz Krieg von Hochfelden (1846–1847) Franz von Stadion (1847–1848) Wilhelm Karl Konrad Freiherr von Hammerstein (1848–1848) Wacław Zaleski (1848–1849) Agenor Romuald Onufry Gołuchowski (1849–1859) Joseph Freiherr von Kalchberg (1859–1860) Karl Ritter von Mosch (1860–1861) Alexander von Mensdorff-Pouilly (1861–1864) Franz Xaver Freiherr von Baumgarten (1864–1866)
Namiestnicy	Agenor Gołuchowski (1866–1867) Ludwik Possinger-Choborski (1867–1871) Agenor Gołuchowski (1871–1875) Alfred Józef Potocki (1875–1883) Filip Zaleski (1883–1888) Kazimierz Badeni (1888–1895) Eustachy Stanisław Sanguszko (1895–1898) Leon Piniński (1898–1903) Andrzej Kazimierz Potocki (1903–1908) Michał Bobrzyński (1908–1913) Witold Korytowski (1913–1915) Wołodymyr Decykewycz (od 1918)
Generał-gubernatorzy	Hermann von Colard (1915–1916) Erich Freiherr von Diller (1916–1917) Karl Georg Huyn (1917–1918)