Karol Piasecki

Karol Piasecki
	generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1859 ; Tudorkowice
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1947 ; Wschowa
	Przebieg służby
Lata służby	1876–1921
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	80 Pułk Piechoty Austro-Węgier; 30 Pułk Piechoty Austro-Węgier
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
	Odznaczenia

Karol Piasecki (ur. 3 lutego^[1] 1859 w Tudorkowicach, zm. 25 lutego 1947 we Wschowie) – tytularny generał major cesarskiej i królewskiej armii, tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość, służba w austriackiej armii

Karol Piasecki urodził się 3 lutego 1859 w Tudorkowicach, w powiecie sokalskim, w rodzinie urzędnika państwowego. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie 11 lutego 1876 powołany został do służby w c. i k. 80 pułku piechoty^[a]. Następnie uczył się w lwowskiej prowizorycznej szkoły kadetów. Po zakończeniu nauki w 1879 przydzielony z powrotem do tego regimentu. Zajmował w nim m.in. stanowiska oficera uzbrojeniowego batalionu (1881), oficera prowiantowego batalionu i pułku (1886–1889), dowódcy kompanii (1893–1906) i batalionu (1907). W 1904 roku ukończył kurs dla oficerów sztabowych w Wiedniu.

Wziął udział w I wojnie światowej. 6 sierpnia 1914 objął dowództwo c. i k. Brygady Piechoty Landsturmu „Piasecki”. Od września do listopada 1914 na froncie galicyjskim dowodził c. i k. 95 Brygadą Piechoty Landsturmu. Od grudnia 1914 do stycznia 1915 był tymczasowym dowódcą c. i k. 30 pułku piechoty^[b]. Od 22 stycznia 1915 pełnił funkcję inspektora szpitali i domów rekonwalescentów przy Dowództwie Wojskowym Kraków. Przeniesiony w stan spoczynku z pozostawieniem na dotychczasowym stanowisku. 20 listopada 1917 został awansowany do stopnia tytularnego generała majora.

Służba w WP, późniejsze losy

27 grudnia 1918 został przyjęty z dniem 1 listopada 1918 do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała podporucznika^[2]^[3]. Uznany za niezdolnego do służby w polu, zajmował stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Generalnego „Kraków” do spraw lokalnych w Krakowie.

Z dniem 1 kwietnia 1921 został przeniesiony w stały stan spoczynku w stopniu generała podporucznika. Od 5 maja 1922, po wejściu w życie ustawy z dnia 23 marca 1922 o podstawowych obowiązkach i prawach oficerów Wojsk Polskich, był generałem brygady. 26 października 1923 Prezydent RP zatwierdził go w stopniu tytularnego generała dywizji. Zamieszkał w Złoczowie, gdzie przebywał do repatriacji w 1945. Repatriowany do Wschowy, gdzie zmarł 25 lutego 1947.

Żonaty z Władysławą Monasterską, z którą miał córkę.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

W cesarskiej i królewskiej armii:

porucznik (leutnant) – 1881
nadporucznik (oberleutnant) – 1887
kapitan (hauptmann II kl.) – 1893
kapitan (hauptmann I kl.) – 1895
major (major) – 1 maja 1906
podpułkownik (oberstleutnant) – 1 maja 1910
pułkownik (oberst) – 1 maja 1913
tytularny generał brygady (titular generalmajor) – 20 listopada 1917

W Wojsku Polskim:

generał podporucznik - 1 listopada 1918
generał brygady - 5 maja 1922
tytularny generał dywizji - 26 października 1923

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złoty Krzyż Zasługi – 28 listopada 1938^[4]
Krzyż Rycerski Orderu Franciszka Józefa z wojenną dekoracją
Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy
Złoty Medal za Odwagę dla Oficerów

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Szefem c. i k. 80 Pułku Piechoty był książę Wilhelm Schleswig-Holstein-Glücksburg.
↑ Szefem c. i k. 30 Pułku Piechoty był marszałek polny porucznik Franciszek Schödler. Według niepotwierdzonych informacji podawanych przez gen. Piaseckiego miał on w tym czasie dowodzić jeszcze 60 Brygadą Piechoty.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ... s. 246 oraz Rocznik oficerski 1923 s. 1576, Rocznik oficerski 1924 s. 1405, Rocznik oficerski 1928 s. 878 i Rocznik oficerski rezerw 1934 s. 321, jako datę urodzenia podają 3 kwietnia.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 r. s. 44.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 4 z 16 stycznia 1919 r. s. 103.
↑ M.P. z 1938 r. nr 269, poz. 629

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
JanJ. Rydel JanJ., W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918, Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001, ISBN 83-7188-235-1, OCLC 830250410 .
PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
Roczniki oficerskie 1923, 1924 i 1928.
Rocznik oficerski rezerw 1934.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[2] Szefem c. i k. 80 Pułku Piechoty był książę Wilhelm Schleswig-Holstein-Glücksburg.

[3] Szefem c. i k. 30 Pułku Piechoty był marszałek polny porucznik Franciszek Schödler. Według niepotwierdzonych informacji podawanych przez gen. Piaseckiego miał on w tym czasie dowodzić jeszcze 60 Brygadą Piechoty.

[1] Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ... s. 246 oraz Rocznik oficerski 1923 s. 1576, Rocznik oficerski 1924 s. 1405, Rocznik oficerski 1928 s. 878 i Rocznik oficerski rezerw 1934 s. 321, jako datę urodzenia podają 3 kwietnia.

[4] Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 r. s. 44.

[5] Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 4 z 16 stycznia 1919 r. s. 103.

[6] M.P. z 1938 r. nr 269, poz. 629

[1]

[a]

[b]

[2]

[3]

[4]