Kazimiera Drozd

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimiera Drozd
Data i miejsce urodzenia

21 grudnia 1924
Nowotaniec

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 2008
Sanok

Miejsce spoczynku

Cmentarz Olchowiecki w Sanoku

Narodowość

polska

Małżeństwo

Marcin

Dzieci

Krzysztof, Marek

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Kazimiera Leokadia Drozd, z domu Koźma (ur. 21 grudnia 1924 w Nowotańcu, zm. 13 stycznia 2008 w Sanoku) – polska nauczycielka, działaczka polityczna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się jako Kazimiera Leokadia Koźma 21 grudnia 1924 w Nowotańcu, córka Władysława (pochodził z Jaćmierza) i Karoliny z domu Balwierczak (rodem z Nagórzan, zm. 1949)[1][2][3].

W 1943 do jej rodzinnego domu przybył Marcin Drozd, którego poznała wcześniej w pociągu relacji Sambor–Lwów[4]. W 1944 w Nowotańcu oboje wzięli ślub[5]. W czasie nadejścia frontu wschodniego latem 1944 pod Nowotańcem została ranna w wyniku ostrzału artyleryjskiego ze strony sowieckiej[6]. 5 listopada 1944 w kościele św. Mikołaja w Nowotańcu wzięła ślub z Marcinem Drozdem[7]. Po spaleniu Nowotańca jej rodzice mieszkali w Nowosielcach[8].

Kształciła się w szkole średniej w Sanoku[9], od 1945 w I klasie w sanockim gimnazjum[10]. W Sanoku zdała maturę[11]. Ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując tytuł magistra historii[12]. Otrzymała tytuł profesora dyplomowanego[13]. Jako nauczycielka historii pracowała w Liceum Ogólnokształcącym w Sanoku, w którym była zastępcą dyrektora od 1953 do 1956[14][15]. Następnie była dyrektorem II Liceum w Rzeszowie przy ulicy Krakowskiej, gdzie uczyła historii[16]. W okresie pracy w Rzeszowie była angażowana do udzielania wykładów podczas szkoleń (np. z zakresu filozofii i psychologii)[17]. Po powrocie z mężem do Sanoka była dyrektorką I LO od 1965 do 1966 i ponownie zastępcą dyrektora od 1966 do 1974[14][18][19].

28 września 1972 była w grupie 29 wykładowców i prowadzących seminaria szkolenia partyjnego, przejętej przez I sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka[20]. W ramach X Dni Książki Społeczno-Politycznej „Człowiek, Świat, Polityka” w Sanoku miała odczyt na temat roli literatury społeczno-politycznej w kształtowaniu socjalistycznych-postaw[21]. Pełniła funkcję lektorki Komitetu Miejskiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Sanoku[22].

Grobowiec rodziny Drozdów

Z Marcinem Drozdem (1922-2016, urzędnik, polityk) miała dwóch synów: Krzysztofa (inżynier mechaniki, pilot) i Marka (doktor medycyny, laryngolog w Sanoku)[23]. Zmarła 13 stycznia 2008[24]. Została pochowana w grobowcu rodziny Drozdów na Cmentarzu Olchowieckim w Sanoku.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

Wyróżnienia

  • Dyplom uznania za wybitne osiągnięcia i zaangażowanie w pracy ideowo-wychowawczej (1983)[28]
  • „Jubileuszowy Adres” (1984)[29]
  • List gratulacyjny od Komisji Ideologicznej KW PZPR (1988)[30]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 94 (poz. 339).
  2. ↑ Nowotaniec Baptisms, Volume V, 1900–1946. semanchuk.com. [dostęp 2016-05-25]. (ang.).
  3. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 146, 339.
  4. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 34, 45, 146, 338.
  5. ↑ Nowotaniec Banns, Volume V, 1905–1951. semanchuk.com. [dostęp 2016-05-25]. (ang.).
  6. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 155.
  7. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 146.
  8. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 146, 341.
  9. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 11.
  10. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 325.
  11. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 152. Marcin Drozd podał, że jego siostra Weronika i żona Kazimiera zdały egzamin dojrzałości w sanockim gimnazjum, jednak obie nie widnieją na oficjalnej liście absolwentów tej szkoły.
  12. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 7, 11, 152.
  13. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 7.
  14. ↑ a b Wykaz profesorów uczących w okresie 1880–1980. W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 159.
  15. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 152.
  16. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 8, 152.
  17. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 8-9.
  18. ↑ Krystyna Chowaniec: Oświata i szkolnictwo. Szkoły podstawowe. W: Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 876. ISBN 83-86077-57-3.
  19. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 146, 152.
  20. ↑ E. Gierek przyjął grupę wykładowców szkolenia partyjnego. „Nowiny”. Nr 270, s. 2, 29 września 1972. 
  21. ↑ Elżbieta Kolano. Inauguracja X Dni Książki Społeczno-Politycznej. „Nowiny”, s. 1, Nr 266 z 22 listopada 1976. 
  22. ↑ Marian Struś. Partia rzecznikiem interesu klasy robotniczej. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 10 (337), s. 3, 1-10 kwietnia 1985. 
  23. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 10, 11.
  24. ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 151.
  25. ↑ Dzień Edukacji Narodowej. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 30 (321), s. 1-2, 20-31 października 1984. 
  26. ↑ W uznaniu zasług wychowawców młodego pokolenia. „Nowiny”. Nr 310, s. 2, 23 listopada 1969. 
  27. ↑ O wyższą efektywność pracy ideologicznej w partii. „Nowiny”. Nr 226, s. 2, 17 października 1980. 
  28. ↑ Przyznany przez Miejski Ośrodek Pracy Ideowo-Wychowawczej, stanowiącego filię Wojewódzkiego Uniwersytetu Marksizmu-Leninizmu. Bogumiła Koszela. Miejska inauguracja roku oświaty politycznej. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 28, s. 3, 10-20 października 1983. 
  29. ↑ Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 288, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  30. ↑ Wiesław Koszela. Zmieniając rzeczywistość musimy zmienić się sami. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 30 (465), s. 1-2, 20-31 października 1988. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimiera_Drozd&oldid=71915147”