Kazimierz Dublasiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Dublasiewicz
Ilustracja
Kazimierz Dublasiewicz w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1895
Warszawa

Data i miejsce śmierci

14 września 1973
Warszawa

Poseł na Sejm IV kadencji (II RP)
Okres

od 1935
do 1938

Przynależność polityczna

BBWR

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Kazimierz Paweł Dublasiewicz, ps. „Derwisz”, „Dwernicki” (ur. 6 lutego 1895 w Warszawie, zm. 14 września 1973 tamże) – polski urzędnik, działacz społeczny i samorządowy, polityk, poseł na Sejm IV kadencji w II RP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył progimnazjum w Hrubieszowie, prywatne kursy handlowe, studiował w Szkole Nauk Społecznych i Handlowych w Warszawie (2 semestry).

Od czerwca 1916 należał do POW. Po ukończeniu szkoły wojskowej w Warszawie został komendantem Obwodu Kutnowskiego POW. Od listopada 1918 walczył w 30. pułku strzelców konnych. Uczestniczył w obronie Lwowa i wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku, w styczniu 1921 został bezterminowo urlopowany z wojska (w 1925 został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy).

Politycznie był związany z BBWR.

Był czynnym działaczem oświaty robotniczej, spółdzielczości i przysposobienia wojskowego. Pełnił m.in. funkcje: prezesa okręgu Związku Peowiaków województwa warszawskiego (od 1925), wiceprezesa Zarządu Wojewódzkiego Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny w Warszawie (od 1934). W 1932 współorganizował Brygady Pracy, w 1933 – Zespoły Pracy (zatrudniające bezrobotnych peowiaków, legionistów i rezerwistów), w 1935 organizował kursy samorządowe w województwie warszawskim. W 1937 pracował jako urzędnik w Dyrekcji Poczt i Telegrafów.

W wyborach parlamentarnych w 1935 został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935-1938) 17 925 głosami z listy państwowej z okręgu nr 13, obejmującej powiaty: łowicki, sochaczewski i błoński. Pracował w komisjach: pracy i prawniczej[1][2].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 uczestniczył w walkach o Lublin, został wtedy ciężko ranny. W konspiracji 1940–1944 walczył jako żołnierz ZWZ-AK, uczestnik powstania warszawskiego, został aresztowany przez Niemców 5 października 1944 w Warszawie i od 9 października 1944 do 30 kwietnia 1945 był więziony w Oflagu II D Gross-Born.

Po wojnie do 1961 pracował jako księgowy w Mazowieckim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego „Żelbet”. Następnie pracował jako członek i sekretarz zarządu Związku Inwalidów Wojennych w Warszawie. Od 1963 był całkowicie sparaliżowany[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Pawła (starszego rewirowego policji w Warszawie) i Antoniny Eleonory z Łagunów. Ożenił się 19 kwietnia 1927 z Teresą Andrysiewicz[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 117.
  2. a b c Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Kazimierz Dublasiewicz. [dostęp 2012-06-24].
  3. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  4. M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  5. M.P. z 1930 r. nr 13, poz. 22 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  6. Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 154. reprint Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa, 1984.