Kenneth Carlsen
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1973 |
| Wzrost |
190 cm |
| Gra |
leworęczna, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1992 |
| Zakończenie kariery |
2007 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
3 |
| Najwyżej w rankingu |
41 (7 czerwca 1993) |
| Australian Open |
4R (1993) |
| Roland Garros |
2R (1993, 1995) |
| Wimbledon |
3R (1993, 1994, 2004) |
| US Open |
3R (1995) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
134 (5 kwietnia 2004) |
| Roland Garros |
1R (2005) |
| Wimbledon |
1R (2004) |
| US Open |
2R (2005) |
Kenneth Carlsen (ur. 17 kwietnia 1973 w Kopenhadze) – duński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Treningi rozpoczął jako 9-latek. Był czołowym juniorem świata, w rankingu sezonu 1991 sklasyfikowano go na 3. miejscu. Od 1992 roku do 2007 roku występował jako tenisista zawodowy. Już w swoim czwartym turnieju w cyklu ATP World Tour doszedł do finału, w Brisbane, przegrywając z Guillaume'em Raoux. W 1993 roku jako pierwszy Duńczyk w erze open awansował do czołowej pięćdziesiątki rankingu światowego. W czerwcu tegoż roku zajmował 41. miejsce na świecie, najwyższe w karierze.
Pierwsze zwycięstwo turniejowe odniósł w 1998 roku w Hongkongu, pokonując w finale Byrona Blacka. Był to pierwszy singlowy tytuł dla Danii w erze open. W 1999 roku Carlsen awansował do finału w Newport. Cały sezon 2000 stracił ze względu na kontuzję i na korty powrócił w czerwcu 2001 roku. W 2002 roku wygrał turniej w Tokio, po finale zagranym przeciwko Magnusowi Normanowi, a w 2005 roku triumfował w zawodach w Memphis, pokonując w finale Maksa Mirnego.
W deblu duński tenisista w przeciągu całej kariery osiągnął trzy finały z cyklu ATP World Tour, w 1997 roku w Kopenhadze, w 1998 roku w Taszkencie i w 2006 roku w Pekinie. W Kopenhadze grał w parze z Frederikiem Fetterleinem, w Taszkencie ze Sjengiem Schalkenem, a w Pekinie z Michaelem Berrerem. W deblu najwyższą pozycję Carlsen zajmował w kwietniu 2004 roku, nr 134.
W Pucharze Davisa Carlsen zadebiutował w 1992 roku i jesienią tego roku przyczynił się do awansu Danii do najwyższej grupy rozgrywek, grupy światowej. W barażu z Argentyną zdobył komplet punktów. W latach 1993–1995 Duńczycy przegrywali w I rundzie Pucharu Davisa, ale w barażach utrzymywali miejsce w grupie światowej, ostatecznie spadając do grupy I w 1996 roku (później nastąpił dalszy spadek). W ramach Pucharu Davisa Carlsen wygrał łącznie 40 spotkań, a 25 przegrał.
Carlsen dwa razy wystąpił na igrzyskach olimpijskich, w Barcelonie (1992) i Atlancie (1996). W Barcelonie odpadł w I rundzie z Goranem Prpiciem (wcześniej przechodząc eliminacje) w rywalizacji singlowej. W deblu również został wyeliminowany w I rundzie, przez parę Javier Frana–Christian Miniussi. Partnerem Carlsena był Frederik Fetterlein. W Atlancie doszedł do III rundy w grze pojedynczej, odpadając z MaliVaim Washingtonem. W grze podwójnej razem z Frederikiem Fetterleinem ponownie został pokonany w I rundzie, przez Pablo Campanę i Nicolása Lapenttiego.
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Nazwa |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| ATP Tour World Championships / Tennis Masters Cup |
| ATP Masters Series |
| ATP Championship Series / ATP International Series Gold |
| ATP World Series / ATP International Series |
Gra pojedyncza (3–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 4 października 1992 | Brisbane | Twarda (hala) |  Guillaume Raoux
|
4:6, 6:7(10) |
| Finalista | 2. | 17 marca 1996 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Cédric Pioline
|
2:6, 6:7(7) |
| Finalista | 3. | 12 stycznia 1997 | Auckland | Twarda |  Jonas Björkman
|
6:7(0), 0:6 |
| Zwycięzca | 1. | 12 kwietnia 1998 | Hongkong | Twarda |  Byron Black
|
6:2, 6:0 |
| Finalista | 4. | 11 lipca 1999 | Newport | Trawiasta |  Chris Woodruff
|
7:6(5), 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 6 października 2002 | Tokio | Twarda | Magnus Norman
|
7:6(6), 6:3 |
| Zwycięzca | 3. | 20 lutego 2005 | Memphis | Twarda (hala) |  Maks Mirny
|
7:5, 7:5 |
Gra podwójna (0–3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 16 marca 1997 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) |  Frederik Fetterlein
|
 Andriej Olchowski Brett Steven
|
4:6, 2:6 |
| Finalista | 2. | 20 września 1998 | Taszkent | Twarda |  Sjeng Schalken
|
 Stefano Pescosolido Laurence Tieleman
|
5:7, 6:4, 5:7 |
| Finalista | 3. | 17 września 2006 | Pekin | Twarda |  Michael Berrer
|
 Mario Ančić Mahesh Bhupathi
|
4:6, 3:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-19] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-19] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-19] (ang.).