Klasyka chińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Klasyka chińska – najważniejsze dzieła piśmiennictwa chińskiego okresu przedqinowskiego, tj. sprzed 221 r. p.n.e. Zwykle zawierają one w tytułach znak jing (經), oznaczający osnowę, co ma wyrażać ich fundamentalny charakter. W przeszłości Chińczycy układali kanony piśmiennicze, jak np. Pięcioksiąg konfucjański czy Trzynastoksiąg konfucjański. Współczesna sinologia do klasyki zalicza więcej tytułów, także spoza nurtu konfucjańskiego, które są konieczne, aby zrozumieć antyczną cywilizację chińską.

Przed 221 r. p.n.e.[edytuj | edytuj kod]

Klasyka konfucjańska[edytuj | edytuj kod]

Klasyka taoistyczna[edytuj | edytuj kod]

Klasyka moistyczna[edytuj | edytuj kod]

Klasyka legistyczna[edytuj | edytuj kod]

Klasyka myśli wojennej[edytuj | edytuj kod]

Klasyka historyczna[edytuj | edytuj kod]

Od 206 r. p.n.e.[edytuj | edytuj kod]