Kościół św. Stanisława Kostki w Krakowie (Dębniki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Stanisława Kostki
Gminna ewidencja zabytków – Kraków[1]
kościół parafialny
kościół konwentualny salezjanów
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Konfederacka 6

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia św. Stanisława Kostki

Wezwanie

św. Stanisława Kostki

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Kostki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Kostki”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Kostki”
Ziemia50°02′58,7″N 19°55′38,2″E/50,049639 19,927278

Kościół św. Stanisława Kostkirzymskokatolicki kościół parafialny oraz konwentualny księży salezjanów znajdujący się w Krakowie w dzielnicy VIII przy ul. Konfederackiej 6, na Dębnikach.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Do 1772, pierwszego rozbioru Polski, Dębniki należały do parafii na Skałce. Potem oddzieliła je od Krakowa granica na Wiśle.

Mieszkańcy korzystali z niewielkiego kościółka św. Bartłomieja znajdującego się na Ludwinowie.

W 1782 utworzono parafię ludwinowską w skład której weszły Dębniki i wszystkie okoliczne wsie.

W 1883 staraniem specjalnie powołanego komitetu zbudowano przy dzisiejszej ul. Madalińskiego niewielką kaplicę. Po przyłączeniu Dębnik do Krakowa w 1910, rada miejska na wniosek prezydenta Juliusza Lea postanowiła odstąpić bezpłatnie plac pod budowę nowego parafialnego kościoła dla dzielnic z prawego brzegu Wisły oraz partycypować w kosztach.

Projekt przybrał realne kształty dopiero po zakończeniu I wojny światowej.

W lipcu 1918 arcybiskup krakowski Adam Sapieha wydzielił z parafii św. Józefa w Podgórzu nową placówkę duszpasterską, która obejmowała krakowskie dzielnice Dębniki i Zakrzówek oraz gminę Pychowice i powierzył ją Towarzystwu Salezjańskiemu.

Dwa lata później u zbiegu ulic Pułaskiego i Konfederackiej, na darowanej przez miasto parceli, zbudowano drewniany kościół, który 5 grudnia 1920 został konsekrowany. Wobec rosnącej liczby mieszkańców parafii kościół stał się zbyt ciasny i w 1929 powołano komitet budowy nowej świątyni.

Uchwałą rady miejskiej z 31 października 1930 dotychczas dzierżawiony teren, został przekazany nieodpłatnie parafii, która decyzją kurii uzyskała pełną samodzielność.

Rozpisano konkurs i do realizacji wybrano projekt architekta Wacława Krzyżanowskiego,

9 października 1932 arcybiskup Sapieha poświęcił kamień węgielny a w sześć lat później sufragan krakowski Stanisław Rospond dokonał konsekracji nowego kościoła.

Uczestnikiem uroczystej konsekracji kościoła był student polonistyki Karol Wojtyła, który latem 1938 zamieszkał na Dębnikach, przy ul. Tynieckiej 10, w domu swojego wuja Feliksa Kaczorowskiego.

W tym parafialnym kościele odprawił też w dniu 3 listopada 1946 roku swoją mszę świętą prymicyjną a jako Jan Paweł II odwiedził świątynię 17 sierpnia 2002.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Świątynia to modernistyczna, jednonawowa budowla na planie krzyża łacińskiego. Nawa oddzielona jest od płasko zamkniętego prezbiterium transeptem. Nad przecięciem transeptu z nawą, wznosi się ażurowa kopuła z wieżą-dzwonnicą, zwieńczona krzyżem. Ma ona 45 metrów wysokości i jest dominującym akcentem architektonicznym panoramy Dębnik. Witraże oraz mozaiki zdobiące filary pochodzą z początku lat 80. XX wieku.


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gminna ewidencja zabytków Krakowa. Biuletyn Informacji Publicznej Miasta Krakowa. [dostęp 2023-08-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]