Kościół Krzyża Świętego i Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Rozpuciu

Kościół Krzyża Świętego
i Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
	kościół filialny
	; Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Rozpucie
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Mikołaja w Tyrawie Wołoskiej
Wezwanie	Świętego Krzyża i Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
Historia
Data zakończenia budowy	1900
	Położenie na mapie gminy Tyrawa Wołoska Rozpucie, kościół drewniany
	Położenie na mapie Polski Rozpucie, kościół drewniany
	Położenie na mapie województwa podkarpackiego Rozpucie, kościół drewniany
	Położenie na mapie powiatu sanockiego Rozpucie, kościół drewniany
	49°34′51,1″N 22°25′24,6″E/49,580861 22,423500
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kościół Krzyża Świętego i Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Rozpuciu – drewniany rzymskokatolicki kościół filialny pw. Krzyża Świętego i Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, zbudowany w 1900, znajdujący się w miejscowości Rozpucie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół wzniesiony w 1900 staraniem ks. Adama Orłowskiego. Fundatorką była ówczesna właścicielka wsi Leokadia Żuk-Skarszewska, a budowniczym miejscowy majster, cieśla i stolarz Marian Bilański. Był gruntownie remontowany w 1999^[1]^[2].

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Kościół konstrukcji zrębowej, na planie krzyża łacińskiego, na kamiennej podmurówce. W wieloczłonowej bryle przeciętej transeptem dominuje wieża, konstrukcji słupowej nad nawą. Do trójbocznie zamkniętego prezbiterium od wschodu przylega niższa zakrystia. Od zachodu do nawy dostawiona kruchta. Całość nakryta dachem jednokalenicowym, z wieżyczką na planie kwadratu w miejscu przecięcia nawy z transeptem. Dach i dachy wież pokryte dachówką. Ściany zewnętrzne oszalowane deskami^[1]^[3].

Widok strony od prezbiterium
Elewacja frontowa
Elewacja boczna

Wewnątrz spłaszczone sklepienia kolebkowe. Wyposażenie w większości z okresu budowy kościoła. Ołtarz główny z 1909, autorstwa Mariana Bilańskiego, wzorowany na ołtarzu z Tyrawy Wołowskiej, z rzeźbami Świętych Piotra i Pawła i Boga Ojca w zwieńczeniu. W ołtarzu bocznym rzeźby aniołów z XVIII w. pochodzące z kaplicy dworskiej w Stańkowej. Płaskorzeźbione antepedium datowane na 1700, wykonane przez snycerzy krośnieńskich, pochodzi z kościoła franciszkanów w Przemyślu. Natomiast ambona z postaciami czterech Ewangelistów z XVIII w. jest z kościoła w Birczy, a prospekt organowy z kościoła w Rybotyczach^[1]^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPATHIA, Rzeszów 2015, s. 232. ISBN 978-83-61577-68-3.
↑ ^a ^b Stanisław Kryciński: Przemyśl i Pogórze Przemyskie. Oficyna wydawnicza Rewasz, Pruszków 2014, s. 263. ISBN 978-83-62460-51-9.
↑ Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda: Kościoły drewniane Karpat i Podkarpacia. Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2001, s. 206. ISBN 83-85557-88-1.

[KZ-1] Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPATHIA, Rzeszów 2015, s. 232. ISBN 978-83-61577-68-3.

[Kryciński-2] Stanisław Kryciński: Przemyśl i Pogórze Przemyskie. Oficyna wydawnicza Rewasz, Pruszków 2014, s. 263. ISBN 978-83-62460-51-9.

[KD-3] Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda: Kościoły drewniane Karpat i Podkarpacia. Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2001, s. 206. ISBN 83-85557-88-1.

[1]

[2]

[3]