Konrad Bugajak

Konrad Bugajak

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1921 Łódź
Data i miejsce śmierci	20 września 1980 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1945–1977
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Stanowiska	redaktor naczelny „Wojskowego Przeglądu Historycznego”
Odznaczenia

Mieczysław Moczar (w środku) dekoruje kwartalnik „Wojskowy Przegląd Historyczny” odznaką „Za zasługi dla ZBoWiD”. Z lewej redaktor naczelny płk Konrad Bugajak, Warszawa 1970

Konrad Bugajak (ur. 10 lutego 1921 w Łodzi, zm. 20 września 1980 w Warszawie) – polski oficer, pułkownik WP, wieloletni redaktor naczelny „Wojskowego Przeglądu Historycznego”.

Życiorys

W 1939 roku ukończył miejskie gimnazjum i liceum w Łodzi. W czasie okupacji był represjonowany. W styczniu 1945 został członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a w marcu 1945 wstąpił w szeregi ludowego Wojska Polskiego. Po ukończeniu Centralnej Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych był kolejno zastępcą dowódcy batalionu w tej uczelni do spraw polityczno-wychowawczych, starszym wykładowcą i kierownikiem cyklu nauk społecznych. Następnie służył w aparacie politycznym Warszawskiego Okręgu Wojskowego oraz w Głównym Zarządzie Politycznym WP, w którym pełnił funkcję szefa Wydziału Lektorsko-Instruktorskiego. W latach 1949–1951 studiował w Szkole Partyjnej przy KC PZPR. W 1951 objął stanowisko szefa Katedry Podstaw Marksizmu-Leninizmu w Akademii Sztabu Generalnego WP. W latach 1952–1956 był szefem Zarządu Propagandy i Agitacji Głównego Zarządu Politycznego WP. Był współodpowiedzialny za propagandę wojskową w szczytowym okresie stalinizmu. W 1956 roku był współtwórcą (wraz z gen. Józefem Kuropieską) „Wojskowego Przeglądu Historycznego”, a następnie przez 20 lat jego redaktorem naczelnym (1957–1977).

Był redaktorem wielu książek, m.in. Towarzysze frontowych dróg Stanisława Popławskiego (kilka wydań), Przed i po maju Mariana Romeyko (Warszawa 1967 oraz 1976), Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury Romana Abrahama (Warszawa 1969), Druga Wojna Światowa. Fakty, mity, legendy Bronisława Maszlanki (Warszawa 1968 oraz 1970), Żołnierska Droga Jerzego Bordziłowskiego (Warszawa 1970), Armia "Kraków" Władysława Steblika (Warszawa 1975) oraz Z dziejów formacji polskiej na Zachodzie 1939-1945 W. Iwanowskiego (Warszawa 1976).

4 stycznia 1977 przeniesiony w stan spoczynku. Z tej okazji został przyjęty przez przewodniczącego Komitetu Redakcyjnego WPH, wiceministra obrony narodowej gen. broni Józefa Urbanowicza w obecności zastępców przewodniczącego Komitetu Redakcyjnego: I zastępcy szefa GZP WP gen. Józefa Baryły oraz komendanta Wojskowego Instytutu Historycznego płk. prof. Emila Jadziaka. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera M'-2-5).

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1977)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie)
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)

Bibliografia

• Wojskowy Przegląd Historyczny, nr 2 (80), kwiecień-czerwiec 1977, str. 334-336