Korneliusz Kosiński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Korneliusz Kosiński
Ilustracja
Korneliusz Kosiński (przed 1934)
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1896
Przemyśl

Data i miejsce śmierci

6 września 1939
Longinówka

Przebieg służby
Lata służby

1918–1939

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Jednostki

5 pułk piechoty Legionów
76 Lidzki pułk piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska
Wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Korneliusz Bronisław Kosiński (ur. 15 sierpnia 1896 w Przemyślu, zm. 6 września 1939 pod Longinówką) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 sierpnia 1896 w Przemyślu, w rodzinie Jana i Józefy[1][2]. Jego siostra Helena została żoną Józefa Stachowicza[3]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. W szeregach 5 pułku piechoty Legionów w stopniu podporucznika brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej, za co otrzymał Order Virtuti Militari i czterokrotnie Krzyż Walecznych[4]. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 w Korpusie Oficerów Piechoty. Wówczas pozostawał oficerem 5 pułku piechoty Legionów w garnizonie Wilno. Był oficerem Korpusu Ochrony Pogranicza[5]. Służył w Batalionie KOP „Suwałki”[4][6]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 101. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W latach 30. służył w 76 Lidzkim pułku piechoty im. Ludwika Narbutta, stacjonującego w Grodnie. W 1938 napisał słowa i skomponował melodię hymnu jednostki pt. Narbuttczycy[8][9].

Po wybuchu II wojny światowej w trakcie kampanii wrześniowej walczył w szeregach 76 pułku piechoty w składzie 29 Dywizji Piechoty. Zginął w walce z niemieckimi wojskami pancernymi pod Longinówką[10], która była częścią bitwy pod Piotrkowem Trybunalskim[11] (w walkach zginął także dowódca pułku, Stanisław Sienkiewicz). Polegli zostali pochowani na cmentarzu w Milejowie[12][13].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne - Korneliusz Kosiński Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych [dostęp 2022-01-22].
  3. ↑ Józef Stachowicz: Miniony czas. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1994, s. 117. ISBN 83-901827-1-8.
  4. ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 4.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 65.
  6. ↑ Słownik oficerów i chorążych Korpusu Ochrony Pogranicza w Suwałkach (1927–1939). odkrywca.pl. [dostęp 2015-02-07].
  7. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 343.
  8. ↑ Aleksander Markowski: Zapomniana piosenka, gdzieś pod sercem ukryta.... niedziela.pl. [dostęp 2015-02-07].
  9. ↑ Polskiej piechocie. niepoprawni.pl. [dostęp 2015-02-07].
  10. ↑ Józef Stachowicz: Miniony czas. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1994, s. 203. ISBN 83-901827-1-8.
  11. ↑ A. K. Kunert, Z. Walkowski, Kronika kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Edipresse Polska, Warszawa 2005, ISBN 83-60160-99-6, s. 29.
  12. ↑ Cmentarz wojenny żołnierzy poległych we wrześniu 1939 r.. radaopwim.gov.pl. [dostęp 2015-02-07].
  13. ↑ Milejów. Cmentarz wojenny. rowery.olsztyn.pl. [dostęp 2015-02-07].
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 6 grudnia 1921 roku, s. 1607.
  15. ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Korneliusz_Kosiński&oldid=73120733”