Kościół Irlandii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 07:19, 19 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Church of Ireland (irl. Eaglais na hÉireann), czyli „Kościół Irlandii” – autonomiczna prowincja Kościoła Anglikańskiego. Działa w Irlandii oraz w Irlandii Północnej. Jak inne kościoły anglikańskie uważa się zarówno za katolicki, jak i kościół reformowany[1]. Kościół jest członkiem Wspólnoty Porvoo, grupującej dwanaście Kościołów anglikańskich i luterańskich.

Kiedy Kościół anglikański zerwał związek z papieżem i Kościołem rzymskokatolickim, Kościół Irlandii podobnie poddał się reformacji, trzymając się nowych reguł stał się oficjalnym Kościołem i zatrzymał oficjalne posiadłości kościelne. Podczas gdy większość społeczeństwa została lojalna wobec Kościoła rzymskokatolickiego, tak zresztą jest do dnia dzisiejszego. Zreformowany Kościół Irlandii przejął praktycznie wszystkie oficjalne posiadłości Kościoła i posiada ogromne zbiory architektury religijnej i innych dóbr.

Pomimo liczebnej mniejszości Kościół Irlandii był oficjalnym Kościołem w Irlandii do 1 stycznia 1871, kiedy to nastąpiło rozłączenie kościoła od państwa. Na czele rządu stał wtedy William Ewart Gladstone.

Dziś Kościół Irlandii jest drugim co do wielkości kościołem w Irlandii po Kościele rzymskokatolickim. Zarządzany jest przez Synod Generalny złożony z kleru i świeckich, podzielony na dwanaście diecezji. Kieruje nim arcybiskup diecezji Armagh, obecnie jest nim Alan Harper. Innym arcybiskupem jest John Neill, arcybiskup Dublina.

Historia

Wczesna historia

Korzenie Kościoła Irlandii sięgają misji Świętego Patryka. Jako Kościół monastyczny, wczesny Kościół iryjski miał unikatowy kalendarz i zwyczaje. W 1166 roku Henryk II Plantagenet przybył do Irlandii i na podstawie bulli papieskiej Laudabiliter, w roku 1171 ogłosił się władcą Irlandii.

Reformacja

W roku 1536, podczas Reformacji, król Henryk VII nakazał Parlamentowi ogłosić go głową Kościoła Irlandii. Gdy Kościół Anglii był reformowany przez Edwarda VI Kościół Irlandii został także zreformowany. Wszyscy poza dwoma irlandzkimi biskupami zaakceptowali Ugodę Elżbiety I Tudor jako kontynuację i Sukcesję apostolską w Kościele Irlandii, separację od Kościoła anglikańskiego i wątpliwości przy konsekrowaniu Matthew Parkera na arcybiskupa Canterbury.

Ustanowiony kościół w Irlandii przeszedł okres bardziej radykalnej odmiany kalwinizmu niż w Anglii. James Ussher (późniejszy arcybiskup Armagh) napisał tzw. „Irish Articles” przyjęte w 1615 roku. W 1634 roku Synod Irlandii adaptował angielskie 39 artykułów wraz z „Irish Articles”. Po Odnowie w 1660 roku 39 artykułów stało się wiodącą doktryną Kościoła Irlandii[2].

Pierwsza publikacja Świętej Księgi została wydana w języku irlandzkim. Pierwsze irlandzkie tłumaczenie Nowego Testamentu zostało zapoczątkowane przez Nicholas Walsh i Bishop of Ossory. Po śmierci Biskupa Ossory w 1585 roku, prace kontynuował John Kearny, jego asystent oraz dr Nehemiah Donellan, arcybiskup Tuam, a zakończył pracę William O’Domhnuill. Ich praca została wydrukowana w 1602 roku. Prace nad tłumaczeniem Starego Testamentu zapoczątkował William Bedell (1571-1642), Biskup Kilmore, który zakończył prace wraz z panowaniem Karola I Stuarta, publikacja jednakże nastąpiła w 1680 roku (w wersji poprawionej przez Narcissus’a Marsh (1638-1713), arcybiskupa Dublina).

Kościół dziś

Współczesny Kościół Irlandii posiada dwie katedry w Dublinie: Christ Church, siedziba arcybiskupa Dublina, oraz katedra Św. Patryka, która została nominowana Narodową Katedrą Irlandii w 1870 roku. Inne diecezje również posiadają katedry. Kościół posiada seminarium „Church of Ireland Theological College” w Rathgar na południowych przedmieściach Dublina.

Wierni Kościoła Irlandii

Kościół Irlandii doświadczył dużego spadku wiernych w XX wieku, zarówno w Irlandii Północnej, gdzie 75% jego członków mieszka, jak i w Irlandii. Jednakże ostatnie badania w Irlandii (2006) pokazują niewielki wzrost[3]. Co częściowo spowodowane jest liczbą anglikańskich imigrantów, którzy przenieśli się ostatnio do Irlandii.

Struktura

Kościół Irlandii, jak i inne Kościoły anglikańskie, posiada ustrój episkopalny. Kościół utrzymuje tradycyjną strukturę przedreformacyjną, system geograficznego rozłożenia parafii, zorganizowanych w diecezje. Diecezji jest dwanaście i każda ma nad sobą biskupa. Arcybiskup Dublina jest przywódcą pięciu biskupów z południa, a arcybiskup Armagh przewodniczy siedmiu biskupom z północy.

Prawo kanoniczne i polityka kościoła ustalana jest na Synodzie Generalnym. Jakiekolwiek zmiany muszą być zaakceptowane przez House of Bishops (Izba Biskupów) oraz przez House of Representatives (Izbę Reprezentantów) złożoną z księży i świeckich. Ważne zmiany: decyzja o wyświęcaniu kobiet na księży musi posiadać dwie trzecie głosów. Izba Reprezentantów zawsze głosuje publicznie i przeważnie zgodnie z nakazami, podczas gdy Izba Biskupów głosuje tajnie. Decyzje muszą być przegłosowane zanim trafią pod obrady Synodu.

Kult i liturgia

Kościół Irlandii przewiduje trzy stany: diakon, prezbiter oraz biskup.

Book of Common Prayer

„Księga Wspólnych Modlitw” – pierwsze tłumaczenie zostało opublikowane w 1606 roku. Irlandzkie tłumaczenie zostało wydane w 1712 roku.

Doktryna

Zobacz też: anglikanizm.

Centrum nauczania Kościoła Irlandii skupia się wokół życia i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Katechizm Kościoła i Jego nauczanie zawiera:

Przypisy

  1. http://www.ireland.anglican.org/index.php?do=about The Church of Ireland: About us.
  2. Creeds of Christendom, with a History and Critical notes. Volume I. The History of Creeds. | Christian Classics Ethereal Library.
  3. Church membership increased by 8,7% in the period 2002-2006, during which the population as a whole increased by only 8,2%. Republic of Ireland Central Statistics Office, Census 2006: Principal Demographic Results.

Linki zewnętrzne