Krzysztof Dłutowski
| Miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od I poł. lat 60. XX w. |
| Powiązania |
Marek Brodowski, Bogdan Gorbaczyński, Tadeusz Woźniak, Mira Kubasińska, Tadeusz Nalepa, Stan Borys, Józef Hajdasz, Tadeusz Trzciński, Mirosław Lasoń, Daniel Kłosek, Dariusz Kozakiewicz, Romuald Czystaw, Marek Ałaszewski, Winicjusz Chróst, Wojciech Bruślik, Wojciech Morawski i inni. |
| Instrument | |
| organy | |
| Zespoły | |
| Impulsy Dzikusy Blackout Breakout Pięciu Klan System Old Breakout | |
Krzysztof Dłutowski – polski klawiszowiec big beatowy i rockowy[1].
Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]
Urodził się i wychował w Warszawie[2]. Debiutował w pierwszej połowie lat 60., jako muzyk grający jazz tradycyjny w zespole Andrzeja Bigolasa z Otwocka[1]. Następnie współpracował z amatorskim zespołem big beatowym Impulsy do którego zaprosił go basista Marek Brodowski[1]. Początek jego profesjonalnej działalności to współpraca z zespołem ludowym z warszawskiej Pragi, z którym wystąpił w musicalu pt. Niedopasowani, czyli Goliath i wieloryb (libretto: Krzysztof Dzikowski, Wojciech Młynarski – muzyka: Marek Sart)[1][3] z Ewą Wiśniewską w roli głównej[1]. W drugiej połowie lat 60. zasilał składy czołowych zespołów beatowych i rockowych, a były to: Dzikusy (1965–1966), Blackout (1966–1968), Breakout (1968), Pięciu (1968–1971) i Klan (1971)[1][4].
W październiku 1971 roku razem z ostatnim wokalistą grupy Pięciu, Romualdem Czystawem i kolegami, których poznał w Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina przy ul. Bednarskiej – założył grupę rockową System, którą współtworzyli także: Winicjusz Chróst (gitara), Wojciech Bruślik (gitara basowa), Wojciech Morawski (perkusja) oraz gościnnie Ryszard Kula (flet)[1][4][5]. Zespół związany z warszawskimi klubami Stodoła i Medyk w 1972 roku był nagradzany na FMMW w Kaliszu (I nagroda – dzielona równorzędnie z czterema innymi zespołami) i OKZMR w Olsztynie (Złoty Antałek – nagroda główna)[5]. W lutym 1972 roku muzycy nagrali w studiu Młodzieżowego Studia „Rytm” trzy utwory: Odpowiedź, Jeszcze jeden? i Najserdeczniejsze życzenia w dniu urodzin[5]. Klawiszowiec opuścił zespół w drugiej połowie roku 1972[5].
W późniejszych latach uczestniczył w koncertach wspomnieniowych, takich jak: „Old Rock Meeting” w Sopocie (11-12 lipca 1986) z Breakoutem[6][7], czy „Warszawski rock and roll lat 60. Z brzytwą na poziomki”, który odbył się 24 maja 1996 roku w klubie Stodoła (został on w skrócie udokumentowany na płycie pt. Warszawski Rock & Roll. Live in Concert[8]) i w kolejnym, który miał miejsce w 1997 roku w Centrum Łowicka z zespołami: Dzikusy, Pięciu i System[9]. Był także członkiem zespołu Old Breakout[10].
Od 1984 roku prowadzi Studio Piosenki w Staromiejskim Domu Kultury w Warszawie[1]. Od 1997 roku mieszka na warszawskim Ursynowie (Osiedle Kabaty)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Trójkowy Wehikuł Czasu: Breakout, czyli muzyczne złamanie konwencji. trojka.polskieradio.pl, 2014-02-01. [dostęp 2023-04-22]. (pol.).
- ↑ Krzysztof Dłutowski. rateyourmusic.com. [dostęp 2023-04-22]. (ang.).
- ↑ Ryszard Wolański: Marek Sart. archiwum.bibliotekapiosenki.pl, 2017-09-29. [dostęp 2023-04-22]. (pol.).
- ↑ a b Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
- ↑ a b c d System (wycinek prasowy). 2014-12-07. [dostęp 2023-04-22]. (pol.).
- ↑ Various – Czy Nas Jeszcze Pamiętasz. Old Rock Meeting. discogs.com. [dostęp 2023-04-22]. (pol.).
- ↑ Jacek Żyliński: Czy mnie jeszcze pamiętasz?. kppg.waw.pl. [dostęp 2023-04-22]. (pol.).
- ↑ Warszawski Rock & Roll. Live in Concert (CD). discogs.com. [dostęp 2023-04-22]. (ang.).
- ↑ Dariusz Michalski: Trzysta tysięcy gitar nam gra. Historia Polskiej Muzyki Rozrywkowej – lata 1958–1973. Warszawa: Iskry, 2014, s. 566-567. ISBN 978-83-244-0378-3.
- ↑ Old Breakout. oldbreakout.pl. [dostęp 2023-04-22]. (pol.).