Kurtaczek bengalski

Kurtaczek bengalski
	Pitta brachyura
	(Linnaeus, 1766)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	tyrankowce
Rodzina	kurtaczki
Rodzaj	Pitta
Gatunek	kurtaczek bengalski
Synonimy
	Corvus brachyurus Linnaeus, 1766;
	Corvus brachyurus Linnaeus, 1766;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kurtaczek bengalski^[4] (Pitta brachyura) – gatunek małego, kontrastowo ubarwionego ptaka z rodziny kurtaczków (Pittidae), zamieszkujący Azję Południową. Jest ptakiem wędrownym. Nie jest zagrożony^[3], brak podgatunków^[2]^[5].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Zasięg występowania to około 2,2 miliona km²^[6]. Gnieździ się w północno-wschodnim Pakistanie (wzgórza Margalla), u podnóży Himalajów (północne Indie, południowy Nepal) oraz w północno-wschodnich, środkowych i zachodnich Indiach^[2]^[3], sporadycznie w Bangladeszu^[7]. Zimuje na południu Indii oraz na Sri Lance.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Wygląd: Ma duże oczy, szary dziób i różowe nóżki. Czarny wierzch od czarnej maski i białego gardła oddziela kremowy pasek. Cały wierzch ciała, jak i lotki drugorzędowe zgniłozielone. Brzuszek pomarańczowy, pokrywy podogonowe czerwone. Posiada niesamowicie krótki, niebieski i opalizujący ogon. Lotki są czarne z białym paskiem.
Wymiary

długość ciała: 19 cm
rozpiętość skrzydeł: 40,6 cm
masa ciała: 40–51 g

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Biotop: Cieniste zarośla oraz liściaste albo wiecznie zielone lasy z gęstym podszytem. Ponadto podgórskie lasy wiecznie zielone oraz takie zrucające liście.
Zachowanie: Jest skryty i porusza się w runie leśnym. Spłoszony zrywa się do lotu.
Głos: Czysty, krótki, dwusylabowy; sporadycznie dodaje trzecią sylabę. Odzywa się we wszystkich porach roku, głównie wieczorem.
Pożywienie: Bezkręgowce, w tym owady, ślimaki, dżdżownice i krocionogi.
Lęgi: Najprawdopodobniej 1 lęg. Przylatuje gniazdować w maju. Gniazdo jest kuliste, ma podstawę z patyków i wejście z jednej strony; zbudowane z liści, korzonków, źdźbeł trawy i gałązek. Jeśli jest na drzewie, podstawa masywna, jak na ziemi, to lekka. Składa 4 lub 5 kremowobiałych jaj, w niewoli wysiaduje 17 dni, wysiadują oboje rodzice. Młode umieją latać po 15 dniach. Są karmione owadami i dżdżownicami.

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje kurtaczka bengalskiego jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale nie jest to ptak rzadki. Trend liczebności populacji jest oceniany jako spadkowy^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Pitta brachyura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Indian Pitta (Pitta brachyura). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2011-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Pitta brachyura, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Pittidae Swainson, 1831 - kurtaczki - Pittas (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-19].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): NZ wrens, Sapayoa, broadbills, asities, pittas. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-18]. (ang.).
↑ Species factsheet: Pitta brachyura. BirdLife International. [dostęp 2019-12-19]. (ang.).
↑ Chowdhury, Sayam & Sourav, M. Sharif & Samiul, Mohsanin. Observations on the breeding of Indian Pitta Pitta brachyura in a human-dominated environment, Gazipur, Dhaka, Bangladesh. „BirdingAsia”. 20, s. 44-48, 2014. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Ptaki. Warszawa: Multico, 2008, seria: Fakty o zwierzętach świata. ISBN 978-83-7073-583-8.
David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15733-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Pitta brachyura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] Indian Pitta (Pitta brachyura). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2011-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).

[iucn-3] Pitta brachyura, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Pittidae Swainson, 1831 - kurtaczki - Pittas (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-19].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): NZ wrens, Sapayoa, broadbills, asities, pittas. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-18]. (ang.).

[birdlife-6] Species factsheet: Pitta brachyura. BirdLife International. [dostęp 2019-12-19]. (ang.).

[bangladesz-7] Chowdhury, Sayam & Sourav, M. Sharif & Samiul, Mohsanin. Observations on the breeding of Indian Pitta Pitta brachyura in a human-dominated environment, Gazipur, Dhaka, Bangladesh. „BirdingAsia”. 20, s. 44-48, 2014. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]