Lech Zawadzki
| |
 podporucznik rezerwy piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
Lech Antoni Władysław Zawadzki, właśc. Büthner-Zawadzki herbu Zawadzki czasami przez heraldyków zwany Ostoja odm. (ur. 6 lipca 1903 w Kościanie, zm. wiosna 1940 w Charkowie) – prawnik, sędzia, adwokat, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się jako syn Józefa (1866-1915) i Haliny z domu Leitgeber (1878-1930). W 1922 ukończył Gimnazjum św. Marii Magdalenyw Poznaniu, a następnie w 1931 został absolwentem Wydziału Prawno-Ekonomicznego Uniwersytetu Poznańskiego w 1931, uzyskując tytuł magistra. Pracował jako sędzia i adwokat. W 1939 został dyrektorem Zrzeszenia Giełd Pieniężnych w Warszawie (jego syn podał, że Lech Zawadzki w sierpniu 1939 został dyrektorem warszawskich giełd zbożowych[1]).
W Wojsku Polskim został awansowany do stopnia porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 stycznia 1932, w latach 1929-1933 był przydzielony do 69 Pułk Piechoty (garnizon Gniezno) i w latach 1936-1938 do 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (garnizon Ostrów Wielkopolski), w których przechodził ćwiczenia rezerwy.
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów i przewieziony do obozu w Starobielsku[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Jego żoną była Maria z domu Kęszycka herbu Nałęcz (1911-1998), córka Daniela Kęszyckiego[3], z którą miał synów Marcina (1937-) i Aleksandra (1939-2010)
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
W 2007 pośmiertnie awansowany do stopnia porucznika[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy S. Majewski: W Warszawie odbyły się uroczystości katyńskie. gazeta.pl, 13 kwietnia 2010. [dostęp 2015-03-06].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 361. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Marek Minakowski, Maria Florentyna Antonina Kęszycka z Kęszyc h. Nałęcz [online], Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne [dostęp 2021-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-30].
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-02-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 629. [dostęp 2015-03-06].
- Antoni Lech Władysław Büthner-Zawadzki h. Ostoja. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-03-06].
- Lech Zawadzki. geni.com. [dostęp 2015-03-06].