Leming wyspowy
| Lemmus ognevi | |||
| Vinogradov, 1933 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
leming wyspowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |||
 brak danych
| |||
Leming wyspowy[2] (Lemmus ognevi) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Leming wyspowy występuje we wschodniej Rosji we wschodniej Syberii między rzekami Lena i Kołyma, na Kamczatce, Wyspach Nowosyberyjskich i Wyspie Wrangla[3][4].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1933 roku rosyjski zoolog Boris Winogradow nadając mu nazwę Lemmus amurensis ognevi[5]. Holotyp pochodził z rzeki Nelgese, w okolicy Wierchojańska, w Jakucji, w Rosji[3].
Nazwa ognevi jest tradycyjnie uważana za synonim L. sibiricus; jednak dane genetyczne dopasowują wschodnią część rozmieszczenia L. sibiricus do północnej populacji L. amurensis, gdzie L. ognevi i L. sibiricus są taksonem siostrzanym L. amurensis, co przemawia za wyróżnieniem go jako gatunku[3]. Nadal potrzebne są dane morfometryczne, aby lepiej odróżnić L. ognevi od L. sibiricus i L. amurensis[3]. Nazwy ognevi, bungei, flavescens (obecnie uważana za nomen nudum), novosibiricus i portenkoi są wstępnie uważane za synonimy tego gatunku, chociaż nazwa portenkoi często była traktowana jako odrębny gatunek[3]. Albo bungei lub novosibiricus, albo portenkoi mogą być najstarszą dostępną nazwą dla tego gatunku, chociaż okazy z miejsc typowych nie zostały przetestowane[3]. Po publikacji rozpoznającej L. ognevi nazwa ta została zachowana, choć prawdopodobnie nie jest to najstarsza dostępna dla tego gatunku nazwa[6][3]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[3].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Lemmus: norw. lemming „leming”[7].
- ognevi: prof. Siergiej Iwanowicz Ogniow (ros. Сергей Иванович Огнёв) (1866–1951), rosyjski zoolog, taksonom[8].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Zamieszkuje doliny rzek i strumieni o umiarkowanie wilgotnej glebie, porośnięte roślinnością zielną, dębikiem ośmiopłatkowym i wierzbami. W środkowej części wyspy kolonie są częste na równinach rzeki Mamontowaja i niskich terasach. Kiedy na początku sierpnia zaczynają się opady śniegu, lemingi te przenoszą się na tereny o grubszej jego pokrywie, takie jak brzegi rzek i strumieni, nizinne mokradła i małe wyschnięte jeziora tundrowe. Do roztopów na początku czerwca przebywają pod pokrywą śniegową. Migracje sezonowe tego gatunku odbywają się na krótkie dystanse i nie są masowe[9][1].
W skład diety leminga wyspowego wchodzą 53 różne gatunki roślin, w tym szczególnie wrzosy, wełnianki, zboża i zielone mchy[1].
Samica wydaje w miocie od 5 do 7 młodych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d R. Kennerley, Lemmus portenkoi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-19] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 236–237. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d e f g h C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 344. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Lemmus portenkoi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-19].
- ↑ Б.С. Виноградов: Млекопитающие СССР. Грызуны. W: Определители по фауне СССР. Moskwa: Издаваемые Зоол. ин-том Академии наук СССР, s. 58. (ros.).
- ↑ N.I. Abramson & T.V. Petrova. Genetic analysis of type material of the Amur lemming resolves nomenclature issues and creates challenges for the taxonomy of true lemmings (Lemmus, Rodentia: Cricetidae) in the eastern Palearctic. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 182 (2), s. 465–477, 2018. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlx044. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 367, 1904. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 297. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ F. B. Chernyavskii, A. V. Tkachev: Population cycles of lemmings in Arctics. Ecological and endocrine aspects. Moskwa: Nauka, 1982.