Leonid Kniaziew
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Leonid Michajłowicz Kniaziew |
|---|---|
| Data urodzenia |
1851 |
| Data śmierci |
1919 |
| Gubernator tobolski | |
| Okres |
od 12 kwietnia?/24 kwietnia 1896 |
| Gubernator wołogodzki | |
| Okres | |
| Gubernator kostromski | |
| Okres | |
| Gubernator kurlandzki | |
| Okres |
od 10 października?/23 października 1905 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Generał-gubernator irkucki | |
| Okres |
od 24 lipca?/6 sierpnia 1910 |
| Członek Rady Państwa Imperium Rosyjskiego | |
| Okres |
od 1917 roku |
| Odznaczenia | |
| |
Leonid Michajłowicz Kniaziew ros. Леонид Михайлович Князев (ur. 1851 w Sankt Petersburgu, zm. 1919) – działacz państwowy Imperium Rosyjskiego, prokurator, gubernator w guberniach tobolskiej, wołogodzkiej, kostromskiej i kurlandzkiej, generał-gubernator irkucki i członek Rady Państwa Imperium Rosyjskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Leonid Michajłowicz Kniaziew urodził się w 1851 roku w Sankt Petersburgu. Wywodził się z rodziny szlacheckiej. Edukację odebrał w Cesarskiej Szkole Prawoznawstwa. Od 15 maja?/27 maja 1872 do 1896 roku zajmował różne stanowiska podległe Ministerstwu Sprawiedliwości. Kolejne urzędy pełnił w guberniach grodzieńskiej, riazańskiej (1873), tambowskiej (1874), następnie pomocnik prokuratora w Symbirsku (1878), Warszawie, Pskowie (1880), Sankt Petersburgu (1883) i w końcu prokurator w Witebsku i Warszawie (1891)[a][1][2].
Od 12 kwietnia?/24 kwietnia 1896 do 29 stycznia?/11 lutego 1901 roku gubernator tobolski, następnie wołogodzki. Na analogiczną funkcję w guberni kostromskiej przeniesiony 6 lipca?/19 lipca 1902 roku[1].
W wyniku dymisji Dmitrija Dmitrijewicza Swierbiejewa został 10 października?/23 października 1905 roku wyznaczony gubernatorem kurlandzkim. Urząd ten objął jednak dopiero 22 listopada?/5 grudnia 1905 roku, a do tego czasu zastępował go wicegubenrator Izmaił Władimirowicz Kostorowiec[3]. Kniaziew przybył do Kurlandii w krytycznym okresie rewolucji 1905 roku, zdecydowana większość kurlandzkich miejscowości opanowana była przez rewolucjonistów. Pod koniec grudnia podpisał prośbę o zwiększenie kontyngentu wojskowego w guberni, a za sprawą działań ekspedycji karnych, już w styczniu raportował o przywróceniu kontroli nad wszystkimi miastami[4].
Wśród kurlandzkich Niemców miał opinię dobrodusznego i naiwnego, łatwo miał się dostosowywać do zdania miejscowego rycerstwa[5]. Tak na przykład w związku z akcją sprowadzania do Kurlandii niemieckich kolonistów, którą miejscowe ziemiaństwo prowadziło w celu wzmocnienia żywiołu niemieckiego przeciw łotewskiemu nacjonalizmowi, gubernator nie tylko nie przeciwdziałał, ale nawet usprawiedliwiał te działania brakiem rąk do pracy na wsi[6].
Od 24 lipca?/6 sierpnia 1910 roku generał-gubernator irkucki, na miejsce przybył 22 września?/5 października. Ze względów zdrowotnych zwolniony w lutym 1916 roku. W 1917 roku został członkiem Rady Państwa Imperium Rosyjskiego. Zmarł w 1919 roku[7].
Otrzymał Order Świętej Anny II klasy[2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pominięto daty z Альманах... 1897 ↓, s. 675, które nie zgadzają się z prezentowaną w źródle chronologią.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Janicki 2011 ↓, s. 240.
- ↑ a b Альманах... 1897 ↓, s. 675.
- ↑ Janicki 2011 ↓, s. 249.
- ↑ Janicki 2011 ↓, s. 130–133.
- ↑ Janicki 2011 ↓, s. 241.
- ↑ Janicki 2011 ↓, s. 466–468.
- ↑ Janicki 2011 ↓, s. 240–241.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Arkadiusz Janicki: Kurlandia w latach 1795–1915: Z dziejów guberni i jej polskiej mniejszości. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2011. ISBN 978-83-7326-865-4. (pol.).
- Альманах современных русских государственных деятелей.. Petersburg: Тип. Исидора Гольдберга, 1897, s. 675. (ros.).
