Leonid Kożuchow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonid Kożuchow
Леонид Иустинович Кожухов
generał pułkownik artylerii generał pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1903
Popowka, gubernia besarabska

Data i miejsce śmierci

25 maja 1974
Kijów

Przebieg służby
Lata służby

1919–1938, 1941–1961

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji,
II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Bohdana Chmielnickiego II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Komandorski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Order Lwa Białego III Klasy (Czechosłowacja) Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939

Leonid Iustinowicz Kożuchow (ros. Леонид Иустинович Кожухов, ur. 23 marca 1903 we wsi Popowka w guberni besarabskiej (obecnie część Odessy), zm. 25 maja 1974 w Kijowie) – radziecki wojskowy, generał pułkownik artylerii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1919 służył w Armii Czerwonej, w 1920 walczył w wojnie z Polską, w 1926 ukończył Odeską Szkołę Artylerii im. Frunzego. Był deputowanym do Rady Miejskiej Odessy (1923-1924), w latach 1926-1935 pełnił funkcje dowódcze w 9 pułku artylerii 9 Korpusu Artylerii w Północnokaukaskim Okręgu Wojskowym, 1935-1938 był naczelnikiem szkoły pułkowej. W 1938 podczas czystek w Armii Czerwonej został wyrzucony z armii i aresztowany, w śledztwie nie przyznał się do winy, w grudniu 1940 wypuszczono go z aresztu. Nauczał w technikum, w marcu 1941 został dowódcą dywizjonu artylerii, od 23 czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami. Walczył m.in. na 1 Froncie Ukraińskim, brał udział m.in. w walkach o Berlin i Pragę. Po wojnie pełnił funkcje dowódcze w artylerii grup wojsk stacjonujących w Austrii i na Węgrzech, później w Zabajkalskim Okręgu Wojskowym i Kijowskim Okręgu Wojskowym. 9 maja 1960 otrzymał stopień generała pułkownika artylerii, w 1961 został zwolniony do rezerwy.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Oraz 6 orderów węgierskich, polskich i czechosłowackich i medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]