Leopold Szydłowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leopold Szydłowski
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1922
Sosnowiec

Data śmierci

29 sierpnia 2008

Poseł VI kadencji Sejmu PRL
Okres

od 19 marca 1972
do 19 marca 1976

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Armii Krajowej Krzyż Partyzancki Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Medal Komisji Edukacji Narodowej
Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”

Leopold Tomasz Szydłowski (ur. 15 listopada 1922 w Sosnowcu, zm. 29 sierpnia 2008) – polski inżynier rolnictwa, nauczyciel i polityk ruchu ludowego, poseł na Sejm PRL VI kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława (zm. 1935) i Stanisławy, którzy prowadzili gospodarstwo rolne w Starej Olszówce. W latach 1923–1929 przebywał wraz z rodziną we Francji. Jego ojciec pracował tam w kopalni węgla. W wyniku kryzysu gospodarczego Szydłowscy powrócili do Starej Olszówki. Leopold Szydłowski rozpoczął tam naukę w szkole podstawowej, którą ukończył w 1936 w Wodzisławiu. Ukończył trzy klasy Gimnazjum Kupieckiego w Dąbrowie Górniczej, naukę w którym przerwał w 1939 wybuch wojny. W 1942 wcielono go do służby budowlanej w Kielcach, gdzie przez osiem miesięcy pracował na kolei. Porzuciwszy pracę, zgłosił się do Szkoły Rolniczej w Rożnicy. Uzyskał kartę pracy i pracował w okolicach Kielc na torach kolejowych. Od kwietnia 1942 był członkiem Armii Krajowej, a jego oddział dywersyjno-sabotażowy wykonywał akcje na niemieckie transporty kolejowe. Działał pod pseudonimem „Ulewa”. We wrześniu 1943 przyjęto go do Szkoły Rolniczej w Czernichowie, którą ukończył w 1945 (w międzyczasie wraz z innymi uczniami wykonywał prace fortyfikacyjne we wsi Posanie nad Sanem) i rozpoczął (od II roku) studia na Wydziale Rolniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Podczas studiów ukończył również Studium Pedagogiczne przy SGGW, uzyskując uprawnienia do nauczania w średnich szkołach rolniczych. Od 1 października 1948 do 28 lutego 1949 pracował w Centralnym Zarządzie Państwowych Zakładów Zbożowych w Warszawie. W czerwcu 1949 uzyskał tytuł inżyniera rolnictwa. Od sierpnia 1949 pracował w szkole w Łańcucie (w Technikum Mechanizacji Rolnictwa, późniejszym Zespole Szkół Technicznych), w którym był nauczycielem przedmiotów zawodowych, a także m.in. dyrektorem (w latach 1958–1960, 1968–1969 i 1973–1982). W 1982 przeszedł na emeryturę, jednak do 1991 w niepełnym wymiarze godzin nadal nauczał w szkole. Ponadto wykładał na ogólnokrajowych kursach dla nauczycieli przedmiotów zawodowych w szkołach mechanizacji rolnictwa.

Był działaczem Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”, a od 1947 należał do Stronnictwa Ludowego, z którym w 1949 przystąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Pracował w sekcji zawodowej nauczycieli szkół rolniczych (później pod nazwą Sekcja Szkolnictwa Rolniczego) przy Zarządzie Okręgu Związku Nauczycielstwa Polskiego w Rzeszowie. W latach 1959–1962 był członkiem okręgowych władz ZNP. W latach 1961–1968 był zastępcą przewodniczącego Powiatowej Rady Narodowej w Łańcucie, a w latach 1969–1973 prezesem Wojewódzkiego Komitetu ZSL w Rzeszowie. Był przez wiele lat członkiem Komisji Kultury i Oświaty WK ZSL. Był także zastępcą członka Naczelnego Komitetu partii oraz zasiadał w prezydium WK ZSL w Rzeszowie. Był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie, a także przewodniczącym Komisji Rolnej WRN. W 1972 uzyskał mandat posła na Sejm PRL w okręgu Rzeszów. Zasiadał w Komisji Oświaty i Wychowania. Od 1990 był członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego.

Jego żoną była Krystyna (1924–2004). Pochowany 2 września 2008 na cmentarzu komunalnym w Łańcucie[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]