Leszek Szymowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leszek Szymowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 maja 1981
Kraków

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Leszek Szymowski (ur. 9 maja 1981 w Krakowie) – polski dziennikarz śledczy, fotograf, pisarz i przedsiębiorca. Autor książek i artykułów ujawniających kulisy afer politycznych i gospodarczych w Polsce[1].

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Jest synem krakowskiego inżyniera Andrzeja Szymowskiego – założyciela telewizji internetowej BonTV[2]. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie skończył Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych oraz Studium Europy Wschodniej na specjalności: Rosja i Europa Wschodnia. W 2014 roku rozpoczął studia doktoranckie w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Mówi płynnie po angielsku, niemiecku, francusku i rosyjsku.

Praca dziennikarska[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze artykuły publikował w 1998 roku na łamach „Dziennika Polskiego”, do którego trafił po warsztatach dziennikarskich organizowanych przez redakcję dla krakowskiej młodzieży. W trakcie studiów, współtworzył wraz z Michałem Sikorskim i Filipem Frąckowiakiem miesięcznik „Stosunki Międzynarodowe”, którego był korespondentem w Iraku[3]. Od 2007 roku jest dziennikarzem śledczym tygodnika „Angora”.

Pracę dziennikarza śledczego rozpoczął w 2005 roku w „Gazecie Polskiej”, gdzie pisał na temat afer paliwowych i nieznanych kulisów zabójstwa księdza Jerzego Popiełuszki. Z redakcją rozstał się po konflikcie z Tomaszem Sakiewiczem i Katarzyną Gójską-Hejke, którzy oskarżali go o współpracę z rosyjskim wywiadem. W latach 2008–2009 był równolegle dziennikarzem śledczym tygodnika „Wprost”, a w latach 2009–2015 tygodnika „Gazeta Finansowa” i „Warszawska Gazeta”. Był również autorem, jak i współautorem reportaży emitowanych na antenie Telewizji Polskiej w programach „Misja Specjalna” i „30 Minut Extra”. W latach 2009–2011 pracował w Onet.pl, skąd go usunięto po tym jak wbrew woli kierownictwa redakcji zaczął badać okoliczności katastrofy smoleńskiej i jej oficjalne ustalenia, oraz publikować w tygodniku „Najwyższy Czas!” artykuły na ten temat. Od 2009 roku publikuje w tygodniku „Najwyższy Czas!”.

Publikacje prasowe i książkowe (wybór)[edytuj | edytuj kod]

Jako dziennikarz śledczy Szymowski ujawnił dużą liczbę afer politycznych, kryminalnych i gospodarczych. Za najważniejsze jego publikacje uznać można przedstawienie (na łamach „Gazety Polskiej”) kulisów uprowadzenia i zabójstwa księdza Jerzego Popiełuszki oraz ustaleń ze śledztwa IPN, które dowodziły, że wersja oficjalna jest nieprawdziwa[4]. Na łamach „Wprost” ujawnił m.in. kulisy zabójstwa Jacka Dębskiego[5], tożsamość mordercy księdza Stefana Niedzielaka[6], oraz powiązania detektywa Krzysztofa Rutkowskiego z gangiem mokotowskim[7]. Na łamach „Angory” ujawnił kulisy śledztwa w sprawie tajnych więzień CIA w Polsce[8], oraz zeznania świadków koronnych: „Masy”[9] i Mariana W. ps. „Maniek” – pierwszego Polaka, który został świadkiem koronnym amerykańskiej agencji antynarkotykowej DEA[10]. Ujawniał również zeznania gangsterów: „Bajbusa”[11], „Marcela” i „Janka”[12], mówiące o zbrodniach gangu mokotowskiego i jego powiązaniach z politykami i samorządowcami.

W kwietniu 2015 na łamach „Gazety Finansowej” opublikował artykuł, z którego wynikało, że spółka należąca do byłego ministra spraw wewnętrznych Bartłomieja Sienkiewicza była kontrahentem jednej ze spółek-córek Gazpromu, co miało związek z tym, że sabotowała ukończenie realizacji terminala gazowego w Świnoujściu. Spółka i sam Sienkiewicz zapowiedzieli wytoczenie procesu redakcji i autorowi, jednak ostatecznie nie wystąpili z pozwem sądowym[13].

W marcu 2011 roku wydał książkę „Zamach w Smoleńsku. Niepublikowane dowody zbrodni”. Twierdzi w niej wprost, że polski samolot wylądował w lesie przed lotniskiem smoleńskim i dopiero potem został rozerwany eksplozją bomby próżniowej (termobarycznej), a pasażerów, którzy przeżyli, dobijano z broni palnej[14][15].

Procesy sądowe[edytuj | edytuj kod]

Publicystyka Leszka Szymowskiego wywołuje kontrowersje, głównie u osób, które były bohaterami jego reportaży. W 2007 roku po emisji w Telewizji Polskiej reportażu Szymowskiego na temat spółki EKOTRADE, spółka ta wystąpiła z pozwem sądowym przeciwko dziennikarzowi i TVP, domagając się prawie miliona złotych odszkodowania i przeprosin w większości mediów. Po ośmiu latach, w marcu 2015 roku, Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo, a pracę Szymowskiego nazwał „wzorem rzetelności dziennikarskiej”[16]. Wyrok podtrzymał dwa lata później Sąd Apelacyjny. W latach 2008–2016 prokuratury prowadziły kilkanaście śledztw, które miały na celu ujawnienie źródeł przecieku informacji opublikowanych przez dziennikarza głównie w artykułach w tygodniku „Angora”. Kończyły się one umorzeniem, bo Szymowski odmawiał ujawnienia nazwisk osób, które udzielały mu informacji[potrzebny przypis].

W 2012 roku wytoczył proces o zniesławienie Cezaremu Gmyzowi za artykuł „Próba zastraszenia w obronie nierzetelnej książki” opublikowany przez Gmyza w „Rzeczpospolitej”[17] w kwietniu 2012, w którym Gmyz stwierdził, że Szymowski posuwał się do szantażu, aby zatrzymać krytyczną recenzję swojej książki. 28 stycznia 2014 Sąd Okręgowy oddalił powództwo uznając, że Cezary Gmyz nie był autorem artykułu[18]. Przedstawiony przez Szymowskiego dowód w postaci zaświadczenia wydawcy „Rzeczpospolitej” stwierdzającego autorstwo Gmyza, został przez sąd niedopuszczony jako nielegalny. Sąd Apelacyjny w Warszawie nazwał ten wyrok „absurdalnym” i w listopadzie 2014 uchylił go[19]. 8 listopada 2016 Sąd Okręgowy wydał ponowny wyrok w tej sprawie, nakazując Gmyzowi przeprosiny i zapłatę kosztów sądowych[20].

W 2012 roku prywatny akt oskarżenia przeciwko dziennikarzowi skierował Zbigniew Ziobro, który poczuł się urażony artykułem w „Angorze” o swoich związkach z aferą wokół więzień CIA. Sąd w obu instancjach uniewinnił dziennikarza[21]. Ziobro skierował do sądu pozew cywilny o naruszenie dóbr osobistych przeciwko dziennikarzowi i wydawcy Tygodnika „Angora”. W marcu 2017 Sąd Okręgowy w Łodzi uznał powództwo za zasadne i nakazał pozwanym przeproszenie Ziobry[22]. 1 kwietnia 2019 Sąd Apelacyjny w Łodzi zmienił ten wyrok i powództwo oddalił w całości a kosztami obciążył Ziobrę[23].

W sierpniu 2016 r. Prokuratura Krajowa postawiła Szymowskiemu zarzut ujawnienia tajemnicy śledztwa w publikacjach na łamach tygodnika „Angora” dotyczących zabójstwa Marka Papały. Ten sam zarzut postawiono również Pawłowi Woldanowi – redaktorowi naczelnemu Angory[24]. Po trzech miesiącach prokuratorzy zmienili zdanie i wycofali zarzuty. W 2017 prokurator Prokuratury Rejonowej Warszawa-Mokotów postawił Szymowskiemu zarzut ujawnienia tajemnicy śledztwa polegającej na ujawnieniu w książce „Księżobójcy. Anatomia zbrodni” nazwiska domniemanego zabójcy księdza Stefana Niedzielaka. 6 kwietnia 2018 Sąd Rejonowy Warszawa-Mokotów sprawę umorzył, uznając, że czyn stanowi niską szkodliwość społeczną[25]. Dziennikarz, który chciał umorzenia ze względu na niepopełnienie przestępstwa, zapowiedział pozew przeciwko Polsce do Trybunału w Strasburgu.

Działalność biznesowa[edytuj | edytuj kod]

Od 2010 roku, równolegle z pracą dziennikarską, prowadzi firmę zajmującą się eksportem polskich produktów[26].

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. informacje o publikacjach Szymowskiego. wprost.pl. [dostęp 2016-10-10].
  2. informacja o stacji telewizyjnej. bon-tv.com. [dostęp 2016-10-10].
  3. korespondencja z Iraku. stosunki.pl. [dostęp 2016-10-10].
  4. informacja na temat artykułu o J. Popiełuszko. historycy.org. [dostęp 2016-10-10].
  5. informacje na temat śledztwa ws. J. Dębskiego. wprost.pl. [dostęp 2016-10-10].
  6. informacja o kulisach zabójstwa ks. Niedzielaka. wprost.pl. [dostęp 2016-10-10].
  7. informacja o detektywie K. Rutkowskim. wprost.pl. [dostęp 2016-10-10].
  8. informacja o więzieniach. tygodnik Angora. [dostęp 2016-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
  9. „Angora”. nr 32-42, 2008 r. 
  10. „Angora”. nr 3, 2015 r. 
  11. „Angora”. nr 42, 2009 r. 
  12. „Angora”. nr 26, 2015 r. 
  13. informacja na temat zdarzenia. gf24.pl. [dostęp 2016-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
  14. Tupolew WYLĄDOWAŁ, ROZERWAŁA go bomba, ludzi WYSTRZELANO – tak twierdzi Leszek Szymowski autor książki „Zamach w Smoleńsku” [online], www.se.pl [dostęp 2019-05-20].
  15. Sławomir Jastrzębowski: Pożywka dla chorych teorii spiskowych [online], www.se.pl [dostęp 2019-05-20].
  16. informacja na temat wyroku sądowego. prawy.pl. [dostęp 2016-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
  17. Rp.pl, Próba zastraszania w obronie nierzetelnej książki – Archiwum Rzeczpospolitej [online], archiwum.rp.pl [dostęp 2017-01-10].
  18. Autor „Zamachu w Smoleńsku” przegrał z Cezarym Gmyzem, „Do Rzeczy”, 28 stycznia 2014 [dostęp 2017-01-10] (pol.).
  19. Sprawa Szymowski vs. Gmyz wraca do pierwszej instancji, precedensowe orzeczenie dla dziennikarzy – Prawy.pl [online] [dostęp 2017-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-12].
  20. Cezary Gmyz ma przeprosić Leszka Szymowskiego za artykuł w „Rzeczpospolitej” [online], press.pl [dostęp 2017-01-10].
  21. informacja o procesie Z. Ziobry. 3obieg.pl. [dostęp 2016-10-10].
  22. Minister Ziobro wygrywa z Angorą – Dzienniklodzki.pl [online], - Dzienniklodzki.pl [dostęp 2019-04-06] (pol.).
  23. Zbigniew Ziobro przegrał proces z „Angorą” ws. tekstu o „tajnych aferach” – nie będzie przeprosin i zapłaty 60 tys. zł [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-04-06] (pol.).
  24. Wirtualnemedia.pl, wirtualnemedia.pl/prokuratura-oskarza-naczelnego-angory-i-dziennikarza, 20 sierpnia 2016.
  25. Wolnosc24.pl, Szymowski nie idzie siedzieć. wolnoszc24.pl/szymowski-nie-idzie-siedziec, 6 kwietnia 2018.
  26. informacja o firmie. biznesfinder.pl. [dostęp 2020-03-30].