Lubosina
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
99[2] m n.p.m. |
Liczba ludności (2013) |
217[3] |
Strefa numeracyjna |
61 |
Kod pocztowy |
62-045[4] |
Tablice rejestracyjne |
PSZ |
SIMC |
0592733 |
Położenie na mapie gminy Pniewy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego | |
52°31′18″N 16°22′43″E/52,521667 16,378611[1] |
Lubosina – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Pniewy.
Wieś szlachecka Luboszina położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[5].
W latach 1954-1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lubosina, po jej zniesieniu w gromadzie Otorowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś sołecka położona nad Jeziorem Lubosińskim (pow. 74,4 ha), położona 19 km na południowy zachód od Szamotuł, przy linii kolejowej Rokietnica - Międzychód (obecnie linia nieczynna). We wsi był przystanek kolejowy Lubosina.
Najstarsza wzmianka o wsi pochodzi z 1387 r. Należała do różnych rodów szlacheckich. W 1939 r. stanowiła własność niemieckiej fundacji rodziny de Rège; majątek liczył 519 ha.
Okolica wsi jest prawie bezleśna - teren falisty, a gleby bardzo urodzajne. Krajobraz urozmaicają dwa jeziora rynnowe: Lubosińskie i Buszewskie, połączone rowem; wypełniają one 4-kilometrową rynnę o kierunku południowym.
Na półwyspie nad Jeziorem Lubosińskim rozciąga się park krajobrazowy z przełomu XVIII i XIX w. o pow. 6,5 ha. W parku znajduje się dwór późnobarokowy - szachulcowy z drugiej połowy XVIII w.; restaurowany w 1961 r. Jest on budowlą parterową, z mieszkalnym poddaszem, na rzucie prostokąta. Nad wejściem na osi znajduje się wystawka zwieńczona trójkątnym frontem. Dwór nakryty jest wysokim czterospadowym, łamanym dachem polskim. Obecnie zdewastowany[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 70426
- ↑ Według: http://www.wysokosc.mapa.info.pl/
- ↑ S.C., Najwięcej jest 37-latków, "Gazeta Szamotulska", Nr 5 (884), 3 lutego 2014 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 691 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 24.
- ↑ R.Krygiel, P.Mordal, Vademecum Krajoznawcze Ziemi Szamotulskiej, PTTK Oddział w Szamotułach, Szamotuły 2002, s. 78.