MS Sanok

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
MS Sanok
Ilustracja
MS Sanok
Następne nazwy

Salem Seven, Moro

Bandera

 Polska

Numer IMO

6614724

Armator

Polskie Linie Oceaniczne

Nadzorujące towarzystwo klasyf.

DNV/ (1966) PRS/ (1988) LR

Dane podstawowe
Typ

drobnicowiec

Historia
Stocznia

Aalborg Vaerft A/s

Data wodowania

6 czerwca 1966

Data wycofania ze służby

15 grudnia 1987

Dane techniczne
Nośność (DWT)

3 015

Liczebność załogi

36

Liczba pasażerów

4

Długość całkowita (L)

99,54 m

Szerokość (B)

14,0 m

Zanurzenie (D)

5,60 m

Wysokość (H)

8,40 m

Pojemność netto

160,00 st³ NT

Napęd mechaniczny
Silnik

Burmeister and Wain 542-VT2BF-90

Prędkość maks.

14,4 w.

Multimedia w Wikimedia Commons

MS Sanok – drobnicowiec zbudowany w 1966 roku[1]. Nosi nazwę pochodzącą od miasta Sanok.

Delegacja władz Sanoka podczas przekazania do użytku PLO. Od lewej: NN, NN, NN, NN, Czajkowski, Jan Bezucha, Ryszard Nocuń, Maria Styrkosz, NN, Leon Barański, NN, Władysław Szombara, NN, NN.
Delegacja władz Sanoka podczas przekazania do użytku PLO. Piąty od lewej w pierwszym rzędzie Czajkowski - ówczesny Dyrektor PSS.
Delegacja władz Sanoka podczas przekazania do użytku PLO. W środku Maria Styrkosz.
Pieczęć statkowa MS Sanok

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na zamówienie Polskich Linii Oceanicznych (PLO), na podstawie umowy z września 1966[2], zbudowany w stoczni Aalborg Vaerft A/s w Aalborgu (Dania)[3], jako trzeci i łącznie jeden z czterech statków typu Słupsk[4]. Wodowany 6 czerwca, ukończony 7 września 1966[2]. Od 16 lipca 1966 Andrzej Drapella i późniejszy pierwszy kapitan Jerzy Rutkowski nadzorowali w stoczni budowę statku z ramienia PLO[5]. 13 września 1966 na nabrzeżu Dworca Wiślanego portu morskiego w Gdańsku przekazany do użytku PLO, jako 81 statek floty. W uroczystości przekazania i podniesienia bandery brali udział przedstawiciele władz miasta Sanoka (zaplanowano udział ok. 150 osób), którzy objęli patronat nad jednostką. We wnętrzu statku umieszczono 35 fotogramów obrazujących miasto Sanok[6], ponadto przekazano obraz z pejzażem miasta, miniaturą autobusu Autosan, szybu naftowego, album ze zdjęciami Sanoka oraz 30 pozycji książkowych o Sanoku[7].

Statek był zbudowany dla serwisu linii śródziemnomorskich[4]. 14 września 1966 wyszedł z Gdyni w pierwszy rejs do portów na Morzu Śródziemnym[8]. Następnie MS Sanok przebywał m.in. w Trypolisie (1967)[9], obsługiwał linię śródziemnomorską (1971)[10]. W załoga statku spontanicznie ugasiła pożar wywołany w porcie w Antwerpii[11].

Kolejnymi kapitanami M/S Sanok byli również:

  • Jan Adamek (12 lipca 1968 - 4 kwietnia 1969)[5],
  • Kazimierz Sławski (18 września 1975 - 8 marca 1976)[5][12][13][14],
  • Wiesław Zaleski (17 kwietnia 1979 - 29 czerwca 1979) i (22 sierpnia 1979 - 19 grudnia 1980)[5],
  • Leszek Górecki[5].

Statek posiadał jedną chłodzoną i dwie wentylowane ładownie, a także kabiny dla 4 pasażerów[3]. 15 grudnia 1987 statek został wycofany z eksploatacji i wypisany z rejestru Polskiej Marynarki Handlowej[15]. Sprzedany egipskiemu armatorowi Samatour Shipping i przemianowany na Salem Seven. Obłożony aresztem w Aleksandrii w maju 1997, jako przewidziany do złomowania. W 2005 przemianowany na Moro. W maju 2005 rozpoczęło się jego złomowanie w Alang w Indiach[2].

Dane[edytuj | edytuj kod]

  • długość całkowita: 99,54 m
  • szerokość konstrukcyjna: 14,0 m
  • wysokość do pokł. ochr.: 8,40 m
  • prędkość 14,4 węzłów[3]
  • zanurzenie: 5,60 m
  • pojemność ładunkowa: 160,00 st³
  • nośność statku
    • w stanie otwartym: 3 015 DWT
    • w stanie zamkniętym: 3 625 DWT
  • ilość miejsc
    • załogowych: 36
    • pasażerskich: 4
  • silnik: Burmeister and Wain 542-VT2BF-90
    • moc silnika: 2750 KM, 217 obr./min.
    • zapewnia prędkość przy pełnym zanurzeniu: 25 km/h
  • zasięg pływania bez uzupełniania zapasów: 6000 mil morskich

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Pomnik kotwice w Sanoku upamiętniający wodowanie statku

Od czasu wypłynięcia statku w pierwszy rejs jego załoga utrzymywała kontakt korespondencyjny z władzami miasta Sanoka i uczniami sanockiego liceum[16].

Dla upamiętnienia wodowania MS Sanok ufundowano w Sanoku pomnik umieszczony w centrum miasta na obecnym Placu Miast Partnerskich przy ulicy Tadeusza Kościuszki. Inicjatorką powstania pomnika była Maria Styrkosz. Stanowią go dwie żelazne kotwice na postumencie z brył kamiennych o kształcie sześcianów[17][18]. Kotwice przekazał Michał Ziółkowski z firmy Hartwig. Na monumencie umieszczono inskrypcję o treści: Na pamiątkę wodowania statku m/s „Sanok” 13.09.1966[19][20].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ m/v Słupsk - Polskie Linie Oceaniczne. www.graptolite.net. [dostęp 2012-12-10]. (pol.).
  2. ↑ a b c Krzysztof Adamczyk, Bohdan Huras, Jerzy Drzemczewski, Polskie Linie Oceaniczne Album Floty 1951-2011, wyd. 1, Gdynia: Pomorska Oficyna Wydawniczo-Reklamowa PORTA MARE, 2011, ISBN 978-83-62022-32-8.
  3. ↑ a b c Jerzy Drzemczewski, Na śródziemnomorskim szlaku, wyd. 1, Gdynia: Pomorska Oficyna Wydawniczo-Reklamowa PORTA MARE, 2009, ISBN 978-83-924084-8-2.
  4. ↑ a b Jerzy Drzemczewski, Polskie Linie Oceaniczne 1951-2012, wyd. 1, Gdynia: PORTA MARE - Pomorska Oficyna Wydawniczo-Reklamowa, 2012, ISBN 978-83-62022-36-6.
  5. ↑ a b c d e Jan Kazimierz Sawicki (red.), Kadry Morskie Rzeczypospolitej Tom VI, Polska Marynarka Handlowa : Kadra, absolwenci i słuchacze Akademii Morskiej w Szczecinie, Gdynia: Polskie Towarzystwo Nautologiczne, 2012.
  6. ↑ Wkrótce wodowanie m/s „Sanok”. „Nowiny”, s. 3, Nr 199 z 23 sierpnia 1966. 
  7. ↑ M/S „Sanok” wypłynął w pierwszy rejs. „Nowiny”, s. 3, Nr 225 z 22 września 1966. 
  8. ↑ M/s Sanok. „Nowiny”, s. 1, Nr 221 z 17 i 18 września 1966. 
  9. ↑ Radziecka lekarka ratuje oficera m/s „Sanok”. „Nowiny”, s. 2, Nr 55 z 6 marca 1967. 
  10. ↑ Sylwestrowe wieści z morza. „Nowiny”, s. 2, Nr 359 z 30 grudnia 1971. 
  11. ↑ Marynarze polscy ugasili pożar w Antwerpii. „Nowiny”, s. 2, Nr 103 z 15 kwietnia 1972. 
  12. ↑ Marian Struś. Pozdrowienia z m/s „Sanok”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 24-25 (43-44) z 15-31 grudnia 1975. 
  13. ↑ Z pokładu m/s Sanok. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 3 (48) z 1-15 lutego 1976. 
  14. ↑ Jan Kazimierz Sawicki, Kapitan marynarki wojennej i handlowej Kazimierz Antoni Sławski, „Nautologia”, 2011, s. 194.
  15. ↑ Bogumiła Koszela. M/s „Sanok” – zakończył rejsy po morzach o oceanach świata. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 2 (437) z 10-20 stycznia 1988. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  16. ↑ Więź z ludźmi morza. „Nowiny”, s. 6, Nr 3 z 4 stycznia 1967. 
  17. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 215, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  18. ↑ Spacer po mieście. www.gminasanok.pl. [dostęp 2012-12-10]. (pol.).
  19. ↑ Jan Musiał. „Zabijanie gwoździa w głowę”. „Nowiny”, s. 5, Nr 297 z 31 grudnia 1977 i 1 stycznia 1978. 
  20. ↑ Franciszek Oberc: Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka. Sanok: 1998, s. 12-13. ISBN 83-909787-1-7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=MS_Sanok&oldid=66846475”