Marceli Srokowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marceli Srokowski
pułkownik MO pułkownik MO
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1917
Majdan Średni

Data śmierci

6 listopada 2005

Przebieg służby
Lata służby

1941–1976

Formacja

Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie
Milicja Obywatelska

Jednostki

1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki
WUBP w Lublinie
Wydział I WUBP w Kielcach
Wydział Śledczy WUBP w Poznaniu
WUBP w Białymstoku
Departament Śledczy MBP

Stanowiska

inspektor inspektoratu przewodniczącego Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Późniejsza praca

funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”

Marceli Mieczysław Srokowski (ur. 10 listopada 1917 w Majdanie Średnim, powiat Nadwórna, zm. 6 listopada 2005[1][2]) – uczestnik II wojny światowej w szeregach Armii Czerwonej i Wojska Polskiego, oficer aparatu bezpieczeństwa, pułkownik MO.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w robotniczej rodzinie Józefa i Marii[3]. Wykształcenie średnie, z zawodu buchalter. Członek PPR i PZPR. Od 1 maja 1941 żołnierz Armii Czerwonej, od lipca do września 1941 walczył na froncie wschodnim. Zdemobilizowany w kwietniu 1942. Od kwietnia 1943 żołnierz 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, absolwent szkoły oficerskiej, uczestnik bitwy pod Lenino, dowódca baterii moździerzy w 3 pp. Od kwietnia do lipca 1944 słuchacz szkoły NKWD w Kujbyszewie.

W UBP od 22 sierpnia 1944 do 10 listopada 1976. Od 22 sierpnia 1944 w dyspozycji szefa WUBP w Lublinie, funkcjonariusz Sekcji 6. WUBP w Lublinie, od 12 stycznia 1945 kierownik Sekcji Śledczej WUBP w Kielcach, od 9 sierpnia 1945 w dyspozycji MBP, od 22 października 1945 zastępca naczelnika Wydziału I WUBP w Kielcach, od 21 lutego 1946 naczelnik Wydziału I. Od 15 kwietnia 1946 naczelnik Wydziału Śledczego WUBP w Poznaniu, od 15 marca 1949 zastępca szefa WUBP w Białymstoku, od 5 sierpnia 1951 kierownik Sekcji 1. Wydziału III Departamentu Śledczego MBP, od 1 kwietnia 1955 inspektor inspektoratu przewodniczącego Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego.

Od 28 listopada 1956 inspektor inspektoratu dyrektora Departamentu III MSW, od 1 września 1959 inspektor Działu I Głównego Inspektoratu MSW, od 1 marca 1965 inspektor Zespołu II MSW, od 1 stycznia 1975 starszy inspektor Wydziału II MSW, od 30 sierpnia 1975 starszy inspektor Grupy Rezerwowej Departamentu Kadr MSW.

Był mężem Janiny z Zimnych (1922–1995).

Zmarł 6 listopada 2005. Pochowany na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera S-III-16-9-14)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wystawa IPN – Twarze kieleckiej bezpieki – www.ipn.gov.pl
  2. a b Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-07-24].
  3. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-07-24].
  4. M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109 „za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Lubelszczyźnie (lipiec 1944 – czerwiec 1945), oprac. Leszek Pietrzak, Sławomir Poleszak, Rafał Wnuk, Mariusz Zajączkowski, Warszawa 2004.
  • Twarze białostockiej bezpieki. Obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa w Białymstoku, red. Piotr Łapiński, Instytut Pamięci Narodowej, Białystok 2007.