Margherita (partia)

Demokracja to Wolność – Stokrotka
Państwo	Włochy
Lider	Francesco Rutelli
Data założenia	24 marca 2002
Data rozwiązania	14 października 2007
Ideologia polityczna	socjalliberalizm, chrześcijańska demokracja, centryzm
Barwy	niebieski

Margherita (wł. Democrazia è Libertà – La Margherita, dosł. Demokracja to Wolność – Stokrotka, DL) – włoska centrowa partia polityczna skupiająca polityków o poglądach chadecko-liberalnych, działająca w latach 2002–2007.

Była jednym z najważniejszych ugrupowań wchodzących w skład wyborczych koalicji Drzewo Oliwne i L'Unione.

Historia

Stokrotka powstała w październiku 2000 w ramach Drzewa Oliwnego jako koalicja czterech ugrupowań zamierzających stworzyć wspólną listę w wyborach 2001. W jej skład weszły:

chadecka Włoska Partia Ludowa (Partito Popolare Italiano, PPI),
liberalny ruch Demokraci (I Democratici),
personalistyczne Odnowienie Włoskie (Rinnovamento Italiano, RI),
centroprawicowa Unia Demokratów na rzecz Europy (Popolari-UDEUR, UDEUR).

Lista Stokrotki w wyborach do włoskiej Izby Deputowanych, na której czele stanął burmistrz Rzymu Francesco Rutelli z Demokratów (jednocześnie kandydat na premiera całej koalicji), uzyskała 14,5% głosów (tylko 2% mniej niż największa partia Drzewa Oliwnego – Demokraci Lewicy)^[1]. Po tych wyborach, w 2002 PPI, Demokraci i RI zjednoczyły się w jednolitą partię^[2] (z działającymi wewnątrz frakcjami).

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004^[3] i zwycięskich dla centrolewicowej Unii wyborach parlamentarnych w 2006^[4] Stokrotka startowała na wspólnej liście Drzewa Oliwnego, które wygrywało te wybory. W 2004 uzyskała 7 deputowanych w PE, a w 2008 około 40 senatorów, wspólny klub Ulivo w Izbie Deputowanych XV kadencji liczył zaś blisko 200 posłów. Jeszcze w 2005 partia rozważała opuszczenie centrolewicowej koalicji z uwagi podjęcie współpracy z Odrodzeniem Komunistycznym. Decyzji tej zapobiegła zdecydowana wygrana bliskiego Stokrotce (chociaż formalnie bezpartyjnego) Romano Prodiego w prawyborach mających wyłonić wspólnego kandydata na nowego premiera i lidera bloku oraz niekorzystne dla niezblokowanych formacji zmiany w ordynacji wyborczej.

Po wyborczym zwycięstwie w 2006 działacze Stokrotki objęli 7 ministerstw w nowo powołanym rządzie. M.in. jej lider Francesco Rutelli został powołany na wicepremiera, Arturo Parisi na ministra obrony narodowej^[5], nadto wywodzącego się z PPI Franco Mariniego wybrano na przewodniczącego Senatu^[2].

14 października 2007 na kongresie zjednoczeniowym Stokrotki, Demokratów Lewicy i kilku mniejszych partii bloku powołano nowe ugrupowanie pod nazwą Partia Demokratyczna^[2]. Wcześniej partię opuścił Lamberto Dini, tworząc ze swoimi zwolennikami Liberalnych Demokratów.

Przez cały okres działalności partii (2002–2007) funkcję jej przewodniczącego sprawował Francesco Rutelli^[2].

Ideologia

Stokrotka należała do partii centrowych i liberalnych z silnym nurtem katolickim. Partia opowiadała się za dalszą integracją w ramach Unii Europejskiej. W Parlamencie Europejskim jej posłowie wchodzili w skład Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy^[6].

Przypisy

↑ Camera 13/05/2001. interno.it. [dostęp 2013-01-11]. (wł.).
↑ ^a ^b ^c ^d Leaders of Italy. terra.es. [dostęp 2013-01-11]. (ang.).
↑ Europee 12/06/2004. interno.it. [dostęp 2013-01-11]. (wł.).
↑ Camera 09/04/2006. interno.it. [dostęp 2013-01-11]. (wł.).
↑ I Ministri del Governo Prodi II. governo.it. [dostęp 2013-01-11]. (wł.).
↑ Archiwum Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2013-01-11].

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona partii. [dostęp 2013-01-11]. (wł.).

[1] Camera 13/05/2001. interno.it. [dostęp 2013-01-11]. (wł.).

[terra-2] Leaders of Italy. terra.es. [dostęp 2013-01-11]. (ang.).

[3] Europee 12/06/2004. interno.it. [dostęp 2013-01-11]. (wł.).

[4] Camera 09/04/2006. interno.it. [dostęp 2013-01-11]. (wł.).

[5] I Ministri del Governo Prodi II. governo.it. [dostęp 2013-01-11]. (wł.).

[6] Archiwum Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2013-01-11].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]