Maria João Pires

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria João Pires
Ilustracja
Maria João Pires podczas koncertu, 2009
Imię i nazwisko

Maria João Alexandre Barbosa Pires

Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1944
Lizbona

Pochodzenie

portugalskie

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianistka

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Komandor Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu św. Jakuba od Miecza (Portugalia) Kawaler Orderu św. Jakuba od Miecza (Portugalia)

Maria João Alexandre Barbosa Pires[1] (ur. 23 lipca 1944 w Lizbonie[2][3]) – portugalska pianistka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Gry na fortepianie uczyła się od dzieciństwa[3]. W wieku 5 lat po raz pierwszy wystąpiła publicznie, mając 7 lat grała koncerty fortepianowe Mozarta[3][4]. W latach 1953–1960 studiowała w Conservatório Nacional w Lizbonie u Camposa Coelho (fortepian) i Francine Benoît (kompozycja, teoria, historia muzyki)[2][3]. Edukację kontynuowała u Rosla Schmida w Monachium i Karla Engla w Hanowerze[2][3]. Zdobyła II nagrodę w konkursie Jeunesses Musicales w Berlinie (1960), VI nagrodę w konkursie im. J. Vianna da Motta w Lizbonie (1966)[2] i I nagrodę w konkursie im. Ludwiga van Beethovena w Brukseli (1970)[2][4]. Występowała w Europie, Afryce i Japonii[3]. W 1986 roku dała recital w Queen Elizabeth Hall w Londynie[2], w tym samym roku debiutowała w Stanach Zjednoczonych z Montreal Symphony Orchestra[3]. W 1989 roku wystąpiła w nowojorskiej Carnegie Hall[2]. Występowała na festiwalu w Salzburgu (1991, 1996) i festiwalu w Lucernie (1992, 1996)[2]. Występowała w duecie ze skrzypkiem Augustinem Dumayem[2].

Jej repertuar obejmuje muzykę okresu klasycyzmu i romantyzmu, zwłaszcza utwory kameralne[2]. Wykonywała kompozycje m.in. W.A. Mozarta, Beethovena, Schuberta, Schumanna i Chopina[2]. W 1999 roku na należącej do siebie farmie w Belgais założyła interdyscyplinarne Centre for the Arts, gdzie organizowane są warsztaty dla młodych muzyków[2]. Początkowo nagrywała dla wytwórni Erato, w 1989 roku podpisała kontrakt na wyłączność z wytwórnią Deutsche Grammophon[2]. Dokonała nagrania wszystkich sonat fortepianowych Mozarta[4].

Odznaczona kawalerią (1983) i Krzyżem Wielkim (1998) Orderu Świętego Jakuba od Miecza oraz komandorią (1989) i Krzyżem Wielkim (2019) Orderu Infanta Henryka[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Barry Jones: Dictionary of World Biography. Wyd. 7. Acton: Australian National University Press, 2020, s. 707. ISBN 978-1-76046-379-3.
  2. a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 117. ISBN 978-83-224-0837-7.
  3. a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2805. ISBN 0-02-865529-X.
  4. a b c The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 655. ISBN 978-0-19-957854-2.
  5. Cidadãos Nacionais Agraciados com Ordens Portuguesas. Ordens Honoríficas Portuguesas. [dostęp 2021-08-17]. (port.).