Marian Nieniewski

Marian Tadeusz Nieniewski
Marian Tadeusz Podgajnik
	kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1897 ; Piotrków Trybunalski
Data i miejsce śmierci	między 16 a 19 kwietnia 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	do 1922 i 1939–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	DOG Warszawa; 2 Pułk Artylerii Polowej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Marian Tadeusz Nieniewski vel Marian Tadeusz Podgajnik^[a] (ur. 2 lutego 1897 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. między 16 a 19 kwietnia^[2] 1940 w Katyniu) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej^[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Antoniego i Walerii z Nałęcz-Nieniewskich^[4]. Student Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie. Uczestnik I wojny światowej. Wstąpił do Wojska Polskiego w 1919. Służył w intendenturze DOG Warszawa. 30 lipca 1920 został mianowany z dniem 1 maja 1920 porucznikiem w artylerii. Służył wówczas w 2 pułku artylerii polowej Legionów^[5]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w artylerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich^[6]. Wziął udział w wojnie z bolszewikami^[4]. Na początku 1922 został zdemobilizowany^[7].

W latach 1922–1934 posiadał przydział w rezerwie do 2 pułku artylerii polowej Legionów (od 31 grudnia 1931 – 2 pułku artylerii lekkiej Legionów)^[8]^[9]^[10]^[11]. 29 stycznia 1932 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932 roku i 30. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych artylerii^[12]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III^[13]. W 1939 posiadał przydział do 26 pułku artylerii lekkiej^[4].

W sierpniu 1939 został zmobilizowany. Podczas kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów. Początkowo był jeńcem obozu w Putywlu. W listopadzie 1939 został wysłany do Kozielska. Między 15 a 17 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD^[2] – lista wywózkowa 032/1 poz 38, nr akt 3166^[14] z 14.04.1940^[2]. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim^[2]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, wpis w dzienniku czynności z dnia 25.05.1943 pod nr 3169. Figuruje liście AM-250-3169 i Komisji Technicznej PCK: GARF-116-03169. Przy szczątkach Nieniewskiego znaleziono: legitymację oficera rezerwy, kartę mobilizacyjną, legitymację Krzyża Niepodległości^[15], kartę pocztową^[16]^[17]. Znajduje się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 164 i Nowym Kurierze Warszawskim nr 160 z 1943.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Lucyną z Okupskich, miał syna Mariusza^[4]. Mieszkał w Warszawie^[2].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości – 7 lipca 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[18]
Krzyż Walecznych^[4]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Komisarz rządu m. st. Warszary zarządzeniem nr AC. III.151 z 4 lipca 1932 roku zezwolił kpt. rez. Marianowi Tadeuszowi Podgajnkowi ur. 2 lutego 1897 roku, PKU Warszawa Miasto II, 2 pal Leg. na zmianę nazwiska rodowego „Podgajnik” na nazwisko „Nieniewski”^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 8 lutego 1933 roku, s. 28.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 539.
↑ JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 176 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 428 .
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920 roku, s. 759.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 29 stycznia 1921 roku, s. 151.
↑ Druga lista 1922 ↓, s. 30, poz. 319.
↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 224.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 718, 853.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 640, 778.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 614.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 103.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 135.
↑ J.J. Tucholski J.J., op cit, s. 668 .
↑ Na Lubelskich listach katyńskich podano – legitymacja Medalu Niepodległości,
↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 250.
↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-03-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Druga lista oficerów rezerwowych WP. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-01-26.
Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.

[2] Komisarz rządu m. st. Warszary zarządzeniem nr AC. III.151 z 4 lipca 1932 roku zezwolił kpt. rez. Marianowi Tadeuszowi Podgajnkowi ur. 2 lutego 1897 roku, PKU Warszawa Miasto II, 2 pal Leg. na zmianę nazwiska rodowego „Podgajnik” na nazwisko „Nieniewski”^[1].

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_2_z_8_lutego_1933_roku,_s._28-1] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 8 lutego 1933 roku, s. 28.

[:1-3] УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 539.

[:0-4] JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 176 .

[:02232-5] Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 428 .

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_31_z_18_sierpnia_1920_roku,_s._759-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920 roku, s. 759.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_4_z_29_stycznia_1921_roku,_s._151-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 29 stycznia 1921 roku, s. 151.

[CITEREFDruga_lista192230,_poz._319-8] Druga lista 1922 ↓, s. 30, poz. 319.

[CITEREFSpis_oficerów_rezerwy1922224-9] Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 224.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923718,_853-10] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 718, 853.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924640,_778-11] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 640, 778.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934614-12] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 614.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_1_lutego_1932_roku,_s._103-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 103.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934135-14] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 135.

[15] J.J. Tucholski J.J., op cit, s. 668 .

[16] Na Lubelskich listach katyńskich podano – legitymacja Medalu Niepodległości,

[:032-17] Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 250.

[18] Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-03-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).

[19] M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227.

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[1]