Marian Zieliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Zieliński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1929
Chełm

Data i miejsce śmierci

13 października 2005
Warszawa

Wzrost

160 cm

Informacje klubowe
Klub

Legia Warszawa

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
brąz Melbourne 1956 podnoszenie ciężarów
(waga piórkowa)
brąz Tokio 1964 podnoszenie ciężarów
(waga lekka)
brąz Meksyk 1968 podnoszenie ciężarów
(waga lekka)
Mistrzostwa świata
złoto Warszawa 1959 waga piórkowa
złoto Sztokholm 1963 waga lekka
srebro Teheran 1965 waga lekka
srebro Berlin 1966 waga lekka
brąz Wiedeń 1961 waga lekka
brąz Budapeszt 1962 waga lekka
brąz Tokio 1964 waga piórkowa
brąz Meksyk 1968 waga piórkowa
Grób Mariana Zielińskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, 23 lipca 2008

Marian Zieliński (ur. 23 grudnia 1929 w Chełmie, zm. 13 października 2005 w Warszawie) − polski sztangista, trzykrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata. Jeden z najbardziej utytułowanych polskich ciężarowców.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1956 roku, kiedy podczas mistrzostw Europy w Helsinkach zdobył brązowy medal w wadze piórkowej. W tym samym roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Melbourne, gdzie także zajął trzecie miejsce. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Isaac Berger z USA oraz Jewgienij Minajew z ZSRR. Następnie zwyciężył w tej samej wadze na mistrzostwach świata w Warszawie w 1959 roku, wyprzedzając Bergera i Włocha Sebastiano Mannironiego.

Od 1960 roku startował w wadze lekkiej. Jeszcze w tym roku wystąpił na igrzyskach w Rzymie, gdzie zajął czwarte miejsce. Walkę o podium przegrał tam z Abdulem Wahidem Azizem z Iraku. Przez dwa kolejne lata zdobywał brązowe medale: na mistrzostwach świata w Wiedniu i mistrzostwach świata w Budapeszcie. W 1963 roku zdobył swój drugi tytuł mistrza świata, zwyciężając podczas mistrzostw świata w Sztokholmie. Rok później wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Tokio, zajmując trzecie miejsce w wadze lekkiej. Wygrał tam kolejny Polak, Waldemar Baszanowski, a srebrny medal zdobył Władimir Kapłunow z ZSRR.

Kolejne sukcesy osiągał w latach 1965 i 1966, zdobywając srebrne medale na mistrzostwach świata w Teheranie i mistrzostwach świata w Berlinie. Najpierw uległ tylko Baszanowskiemu, a rok później wyprzedził go Jewgienij Kacura z ZSRR. Ostatni medal wywalczył w 1968 roku, po raz kolejny zajmując trzecie miejsce na igrzyskach olimpijskich w Meksyku. Tym razem lepsi okazali się Baszanowski i Parwiz Dżalajer z Iranu.

Łącznie zdobył dziewięć medali mistrzostw Europy: złote w latach w 1959 (waga piórkowa), 1960 i 1963 (waga lekka), srebrne w latach 1966 i 1968 (waga lekka) i brązowe w latach 1956 (waga piórkowa), 1957, 1961 i 1962 (waga lekka). Siedmiokrotnie zdobywał tytuł mistrza Polski: w 1954 i 1958 roku w wadze piórkowej oraz w latach 1959, 1960, 1961, 1962 i 1966 w wadze lekkiej.

Kilkakrotnie bił rekordy świata, w tym w trójboju w wadze lekkiej wynikiem 417,5 kg (w 1963 roku). Był zawodnikiem Legii Warszawa.

Pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A29-tuje-13)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]