Mieczysław Suwała
| Kapelan, licencjat | |
 Fotografia nagrobna ks. Mieczysława Suwały | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
8 kwietnia 1939 |
| Odznaczenia | |
  
| |
Mieczysław Suwała ps. „Oro" (ur. 21 listopada 1913 w Grabownicy, zm. 6 października 1986 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 21 listopada 1913[1][2][3][4] w Grabownicy Starzeńskiej jako syn Jana i Marii z domu Ruchlewicz[2]. Pochodził z rodziny wielodzietnej, chłopskiej, był wychowywany przez ciotkę, Katarzynę Nowakowską i jej męża Jana[1]. Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku, gdzie 23 czerwca 1933 zdał egzamin dojrzałości (w jego klasie byli m.in. Zygmunt Bezucha, Edward Czech, Mieczysław Przystasz, Stefan Stefański)[5][6][7].
Podjął naukę w Seminarium Duchownym w Pińsku[2]. 8 kwietnia 1939 w katedrze pińskiej otrzymał sakrament święceń kapłańskich[3]. Podczas wojny posługując się pseudonimem „Oro" pełnił funkcję kapelana wydzielonego z Uderzeniowych Batalionów Kadrowych, podporządkowanego jako III batalion (w składzie 77 Pułku Piechoty Armii Krajowej), dowodzony przez por. Bolesława Piaseckiego ps. „Sablewski”[2]. Był także kapelanem w oddziałach partyzantki AK: „Stołpecko-Nalibockim”[8] i pułku „Palmiry-Młociny”[9][10]. Po aresztowaniu przez sowietów był więziony wraz z oficerami oddziału na Łukiszkach, a od 27 lipca w więzieniu przy ul. Ofiarnej[9].
Po wojnie był pracownikiem Stowarzyszenia „Pax” oraz prefektem Liceum Ogólnokształcącego pw. św. Augustyna w Warszawie (pełniąc tę funkcję w 1957 był zaangażowany w przekazanie okupu za porwanego Bohdana Piaseckiego, syna ww. Bolesława)[11][12][2]. Po ujawnieniu zabójstwa Bohdana Piaseckiego przeniósł się do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Stanisława, Biskupa i Męczennika w Hajnówce, gdzie posługiwał od 1957 do 1959[2][3]. Od 1959 studiował w Instytucie Papieskim Uniwersytetu Leopolda i Franciszka w Innsbrucku, gdzie uzyskał tytuł licencjat naukowy z filozofii chrześcijańskiej[2]. Powróciwszy do parafii w Hajnówce był tam wikariuszem przez rok od 1962 do 1963, po czym podjął studia w Warszawie[2][3].
Zmarł 6 października 1986 w Warszawie[1][13]. Został pochowany na cmentarzu w rodzinnej Grabownicy[1][2].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (uchwałą Rady Państwa z 20 lipca 1954, za zasługi w pracy społecznej)[14]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (uchwałą Rady Państwa z 22 lipca 1953, za zasługi w pracy społecznej)[15]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[16]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Bohdan Bejze, Antoni Galiński: Martyrologia duchowieństwa polskiego 1939-1956. Łódź: Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie, 1992, s. 121. ISBN 83-85022-20-1.
- ↑ a b c d e f g h i Ryszard Pater: Parafia Rzymskokatolicka p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Hajnówce. hajnowka.strefa.pl. s. 56. [dostęp 2018-02-27].
- ↑ a b c d Ryszard Pater: Parafia Rzymskokatolicka p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Hajnówce. farahajnowka.pl. [dostęp 2018-02-27].
- ↑ Według innego źródła 21 listopada 1914. XLVII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1933/34. Sanok: 1934, s. 27.
- ↑ XLVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1932/33. Sanok: 1933, s. 33.
- ↑ XLVII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1933/34. Sanok: 1934, s. 27.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-05-31].
- ↑ Relacja ks. mjr Mieczysława Suwały ps. "Oro" o przebiegu walk w Puszczy Nalibockiej i okolicach [online], www.iwieniec.eu [dostęp 2022-12-26].
- ↑ a b Franciszek Stopniak. Archidiecezja wileńska w czasie II wojny światowej. „Studia Teologiczne”. Nr 5–6, s. 359, 361, 1978–1988.
- ↑ Spotkanie rocznicowe w SP nr 11 im. Żołnierzy Armii Krajowej. podhale24.pl. [dostęp 2018-02-27].
- ↑ Zygmunt Przetakiewicz: Od ONR-u do PAX-u (Wspomnienia). Warszawa: Książka Polska, 1994, s. 126. ISBN 83-86035-06-4.
- ↑ Michał Engelhardt: Mord polityczny w Polsce. Zabójstwo 15-letniego Bohdana Piaseckiego. gazeta.pl, 2011-12-07. [dostęp 2018-02-27].
- ↑ W innych publikacjach pojawiły daty śmierci 1984 Ryszard Pater: Parafia Rzymskokatolicka p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Hajnówce. farahajnowka.pl. [dostęp 2018-02-27]. oraz 1 października 1986 Ryszard Pater: Parafia Rzymskokatolicka p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Hajnówce. hajnowka.strefa.pl. s. 56. [dostęp 2018-02-27].
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1481.
- ↑ M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1289.
- ↑ M.P. z 1956 r. nr 3, poz. 27.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bohdan Bejze, Antoni Galiński: Martyrologia duchowieństwa polskiego 1939-1956. Łódź: Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie, 1992, s. 121. ISBN 83-85022-20-1.
- Robert Ostrowski: Grabownica Starzeńska – kartki z dziejów wsi. Rzeszów: 2009.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Mieczysław Suwała: „Boże, coś Polskę" w Puszczy Nalibockiej. iwieniec.eu. [dostęp 2018-02-27].
- Absolwenci Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Innsbrucku
- Duchowni diecezji drohiczyńskiej
- Duchowni związani z Hajnówką
- Działacze PAX
- Kapelani Armii Krajowej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Ludzie urodzeni w Grabownicy Starzeńskiej
- Urodzeni w 1913
- Zmarli w 1986