Mikołaj Byczkowski
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9–11 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1905–1935 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant PKU |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
Mikołaj Byczkowski (ur. 18 marca 1887 w Warszawie, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Warszawie, w rodzinie Wincentego i Heleny z Welimanów[1][2]. W 1905, po ukończeniu gimnazjum realnego w Warszawie, wstąpił do armii rosyjskiej[1] i został wcielony do 170 Mołodeczańskiego Pułku Piechoty w Wilnie, należącego 43 Dywizji Piechoty[2].
W maju 1925 został przeniesiony do 32 Pułku Piechoty w Modlinie na stanowisko kwatermistrza[3]. 12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 34. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W maju tego roku został przesunięty na stanowisko dowódcy III baonu[5]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do kadry oficerów z równoczesnym przydziałem na stanowisko oficera placu w Tarnowie[6][7]. W marcu 1929 został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Ostrów Wielkopolski na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta[8]. W marcu 1932 został zatwierdzony na stanowisku komendanta[9][10]. Z dniem 31 sierpnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[11].
22 września 1939 w miejscowości Werba dostał się do sowieckiej niewoli. W październiku tego roku przebywał w obozie jeńców w Putywlu, a od listopada 1939 w obozie Kozielsku. Między 7 a 9 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku. Między 9 a 11 kwietnia tego roku zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[12]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[14].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych[15]
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za całokształt zasług w służbie wojskowej”[16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Order Świętego Stanisława 3. klasy[2]
- Order Świętej Anny 3. klasy[2]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- zbrodnia katyńska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 66.
- ↑ a b c d Ryżewski 1994 ↓, s. 426.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 264, 270.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 117.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 154.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 118, 167.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 102.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 226.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20, 520.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 85.
- ↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 196.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 21.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Wacław Ryżewski. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), 1994. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. ISSN 0043-7182.
- Jeńcy polscy obozu przejściowego w Putywlu
- Komendanci uzupełnień II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Polacy odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Pułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1887
- Zmarli w 1940
- Kwatermistrzowie 32 Pułku Piechoty (II RP)