Mleczaj obrączkowy
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
mleczaj obrączkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Lactarius rubrocinctus Fr. Monogr. Hymenomyc. Suec. 2(2): 176 (Uppsala, 1863) | |
| Zasięg | |
 Zasięg w Europie | |
Mleczaj obrączkowy (Lactarius rubrocinctus Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactarius, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Nazwę polską podała Alina Skirgiełło w 1998 r.[2] Synonimy naukowe[3]:
- Lactarius iners Kühner 1954
- Lactarius subsericeus Hora 1960
- Lactarius tithymalinus sensu auct. brit. 2005
- Lactifluus rubrocinctus (Fr.) Kuntze 1891
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnicy 5–10 cm, barwy ochrowo-brązowawej lub pomarańczowo-brązowawej, niestrefowany, nieco wgłębiony w centrum. Pokryty suchą, matową skórką[4].
Blaszkowy, blaszki barwy jasnocielistej lub brudnoochrowej, u młodych owocników po skaleczeniu wybarwiające się liliowo, u starszych brązowo, w pobliżu trzonu często połączone anastomozami lub rozwidlone[4].
Zabarwiony podobnie jak kapelusz, przy blaszkach z charakterystycznym, czerwonawym lub czerwonobrązowym pasem (obrączką)[4].
Zbudowany jest z kulistawych komórek powodujących ich specyficzną kruchość i nieregularny przełam. Smak łagodny, czasem nieco ostry lub gorzkawy. Zapach słaby, nieco przypominający pluskwiaki (Hemiptera). Wydziela białe, nie przebarwiające się mleczko[4].
Elipsoidalne, o wymiarach 7–10×5–7 μm, bez pory rostkowej, o brodawkowato-graniastej, amyloidalnej powierzchni[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Organizm mikoryzowy, rozwijający się w glebie. Występuje w lasach liściastych i iglastych, przeważnie w obecności świerków (Picea sp.) lub buków (Fagus sp.). Wytwarzają owocniki (w Europie) od lipca do października[4].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Owocniki przypuszczalnie nie są toksyczne dla człowieka, lecz ich wartość spożywcza jest niezbadana[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Wśród grzybów o morfologicznie zbliżonych owocnikach wymienia się gatunki: mleczaj dębowy (Lactarius quietus) i mleczaj rudy (Lactarius rufus)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2013-03-05]. (ang.).
- ↑ Alina Skirgiełło: Mleczaj (Lactarius). Grzyby (Mycota), tom 25. Podstawczaki (Basidiomycetes), gołąbkowce (Russulales), gołąbkowate (Russulaceae). Kraków: PWN, 1998. ISBN 83-85444-65-3.
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. Warszawa: 2006, s. 426. ISBN 83-7404-513-2.