Monaster Nowodziewiczy w Moskwie

Zespół Klasztoru Nowodziewiczego^[1]^[a]
	Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Rosja
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	I, IV, VI
Numer ref.	1097
Region	Europa i Ameryka Północna
	Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	2004; na 28. sesji
	↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ; ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO ;

Monaster Nowodziewiczy
Новодевичий монастырь
Państwo	Rosja
Miejscowość	Moskwa
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Rodzaj klasztoru	monaster
Eparchia	moskiewska miejska
Typ monasteru	żeński
	Obiekty sakralne
Sobór	Smoleńskiej Ikony Matki Bożej
Cerkwie:	Zaśnięcia Matki Bożej,; św. Ambrożego,; Przemienienia Pańskiego (nadbramna)
Data budowy	1524
Data zamknięcia	1922
Data reaktywacji	1994
	Położenie na mapie Rosji Monaster Nowodziewiczy
	55°43′34″N 37°33′22″E/55,726111 37,556111
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Monaster Nowodziewiczy (ros. Новодевичий монастырь) – klasztor wybudowany w 1524 w Moskwie dla uczczenia zdobycia Smoleńska.

We wrześniu 1610 hetman Stanisław Żółkiewski rozlokował w klasztorze Nowodziewiczym cztery polskie chorągwie pod dowództwem Jana Chluskiego, Jana Hreczynina, Olszańskiego i Kotowskiego^[2]^[3]^[4]. We wrześniu 1612 w jego pobliżu rozegrała się bitwa, w której Jan Karol Chodkiewicz, idący na odsiecz oblężonej polskiej załodze moskiewskiego Kremla, poniósł taktyczną porażkę z powstańcami moskiewskimi Dymitra Pożarskiego.

W XVII wieku Zofia Romanowa, siostra cara Piotra I Wielkiego, przebudowała go, a w 1682 stał się on jej drugą rezydencją. W tym samym klasztorze została zamknięta, gdy Piotr I przejął władzę. Niedługo później uwięził tam również swą pierwszą żonę Jewdokiję Łopuchiną.

W 1922 klasztor został zamieniony w Muzeum Emancypacji Kobiet. W 1934 stał się filią Państwowego Muzeum Historycznego.

W 2021 r. monaster zyskał status stauropigialnego^[5].

Niektóre części zespołu klasztornego:

cmentarz Nowodziewiczy, przyległy do murów klasztoru
sobór Smoleńskiej Ikony Matki Bożej, wznoszony w latach 1524–1525, wzorowany na kremlowskim soborze Uspieńskim, o bogato zdobionym freskami wnętrzu
cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej, stawiana w okresie 1685–1687, katedra eparchii kołomieńskiej
nadbramna cerkiew Przemienienia Pańskiego, budowana w latach 1687–1689, w stylu moskiewskiego baroku
dzwonnica z 1690
cerkiew św. Ambrożego

Przypisy

↑ Federacja Rosyjska. Polski Komitet ds. UNESCO. [dostęp 2018-06-26].
↑ Samuel Maskiewicz „Pamiętnik”, s. 33 i 34
↑ Stanisław Żółkiewski Początek i progres wojny moskiewskiej. rosja.osman.livenet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-01)]. [dostęp 25-08-2008], s. 136
↑ Tomasz Bohun „Moskwa 1612”, Bellona 2007, ss. 52–54
↑ Николо-Угрешский ставропигиальный монастырь предоставлен митрополиту Крутицкому и Коломенскому для размещения в нем Управления Московской митрополии и Коломенской епархии. patriarchia.ru, 27 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-27]. (ros.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia monasteru

[2] Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO

[3] Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

[1] Federacja Rosyjska. Polski Komitet ds. UNESCO. [dostęp 2018-06-26].

[4] Samuel Maskiewicz „Pamiętnik”, s. 33 i 34

[5] Stanisław Żółkiewski Początek i progres wojny moskiewskiej. rosja.osman.livenet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-01)]. [dostęp 25-08-2008], s. 136

[6] Tomasz Bohun „Moskwa 1612”, Bellona 2007, ss. 52–54

[7] Николо-Угрешский ставропигиальный монастырь предоставлен митрополиту Крутицкому и Коломенскому для размещения в нем Управления Московской митрополии и Коломенской епархии. patriarchia.ru, 27 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-27]. (ros.).

[1]

[a]

[b]

[2]

[3]

[4]

[5]