Myszoskoczka wyżynna
| Gerbillus brockmani[1] | |||
| (O. Thomas, 1910) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
myszoskoczka wyżynna | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 brak danych
| |||
Myszoskoczka wyżynna[4] (Gerbillus brockmani) – gatunek ssaka z podrodziny myszoskoczków (Gerbillinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący na Półwyspie Somalijskim.
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Myszoskoczka wyżynna znana jest tylko z miejsca typowego w północnej Somalii[5].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1910 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Dipodillus brockmani[2]. Holotyp pochodził z Burao, 85 mi (137 km) na południe od Berbery, w Somalii[6].
G. brockmani jest traktowany jako ważny gatunek do czasu ewentualnej rewizji jego statusu[5]. G. brockmani jest bardzo podobny do G. somalicus, który również występuje w Somalii[5]. Bywał uznawany za synonim G. nanus, jednak brakuje dowodów, aby G. nanus występował na sąsiednich obszarach[6]. Relacje filogenetyczne G. brockmani z innymi myszoskoczkami wymagają dalszych badań[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Gerbillus: fr. gerboa lub jerboa „myszoskoczek”, od arab. جَرْبُوع jarbū „mięśnie grzbietu i lędźwi”; łac. przyrostek zdrabniający -illus[7].
- brockmani: ppłk. Ralph Evelyn Drake-Brockman (1875–1952), British Army, brytyjski zoolog i członek Zoological Society of London[8].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 71–84 mm, długość ogona 106–117 mm, długość ucha 11–13 mm, długość tylnej stopy 21–22 mm; brak danych dotyczących masy ciała[9].
Biologia[edytuj | edytuj kod]
Siedlisko myszoskoczki wyżynnej znajduje się w suchym, pagórkowatym terenie. Niewiele wiadomo o tym gatunku; prowadzi naziemny tryb życia[3].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Zasięg tego gatunku nie jest dobrze określony, nie jest znany trend rozwoju populacji ani ewentualne zagrożenia; nie wiadomo, czy występuje w obszarach chronionych. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody nie określa obecnie kategorii zagrożenia ze względu na niedobór informacji. Czerwona księga gatunków zagrożonych z 1996 roku stwierdzała, że jest to gatunek najmniejszej troski[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gerbillus brockmani, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b O. Thomas. Three new African Rodents. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight series. 5, s. 420, 1910. (ang.).
- ↑ a b c L. Granjon, Gerbillus brockmani, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-01] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 261. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 450. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Gerbillus (Hendecapleura) brockmani. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-01].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 294, 1904. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 57. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 617. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).