Nicolas Rossolimo
 Tartakower vs. Rossolimo (Amsterdam, 1950) | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 lutego 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 lipca 1975 |
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy |
arcymistrz (1953) |
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |              | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Nicolas Rossolimo (ur. 28 lutego 1910 w Kijowie, zm. 24 lipca 1975 w Nowym Jorku) – francuski szachista, od roku 1953 również reprezentant Stanów Zjednoczonych, arcymistrz od 1953 roku.
Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]
Z pochodzenia był Grekiem. Urodził się na Ukrainie jako Nikołaj Spiridonowicz Rossolimo (Николай Спиридонович Россолимо). W roku 1929 wraz z matką wyemigrował do Francji. Pierwszy międzynarodowy sukces odniósł w roku 1938, zajmując w Paryżu II miejsce (za Jose Raulem Capablanką). W 1948 zwyciężył w mistrzostwach Francji rozegranych w Paryżu[1]. Pomiędzy 1934 a 1949 rokiem siedmiokrotnie zdobył mistrzostwo francuskiej stolicy[2], natomiast w 1948 i 1949 rozegrał dwa mecze z Ksawerym Tartakowerem, oba zakończone remisem. Poza tym sukcesy osiągnął w Bad Gastein (1948, dz. II m. wraz z Palem Benko, za Erikiem Lundinem), Hastings (1948/49, I m.; 1949/50, II m. za Laszlo Szabo, przed Maxem Euwe; 1950/51, dz. II m. za Wolfgangiem Unzickerem, wraz z Albéricem O’Kellym de Galwayem), Wenecji (1949, II m. za Laszlo Szabo; 1950, III m. za Aleksandrem Kotowem i Wasilijem Smysłowem), Southsea (1949, I m. przed Ludkiem Pachmanem i Ksawerym Tartakowerem; 1951, dz. I m.), Heidelbergu (1949, II m. za Wolfgangiem Unzickerem), Gijón (1950, I m.) oraz w Beverwijk (1950, dz. II m. za Janem Donnerem, wraz z Maxem Euwe; 1953, I m.).
Pięciokrotnie wystąpił na szachowych olimpiadach (w latach 1950 i 1972 w barwach Francji, a w 1958, 1960 i 1966 - w zespole Stanów Zjednoczonych). Zdobył cztery olimpijskie medale: dwa srebrne wraz z drużyną (1960, 1966) oraz indywidualnie srebrny (1950, na II szachownicy) oraz brązowy (1958, na V szachwnicy)[3].
W roku 1953 wyjechał do Stanów Zjednoczonych i przyjął, jako drugie, obywatelstwo tego kraju. W 1955 wygrał otwarte mistrzostwa USA (przed Samuelem Reshevskim). W następnych latach wielokrotnie uczestniczył w międzynarodowych turniejach, nie osiągając jednak tak znaczących rezultatów jak przed swoim przyjazdem do Stanów Zjednoczonych. Poza grą turniejową prowadził w Nowym Jorku sklep ze sprzętem i szachową literaturą. Był osobą wyjątkowo utalentowaną, grał na akordeonie, śpiewał, uprawiał judo, znał również 5 języków. Zmarł w wyniku odniesionych obrażeń po upadku ze schodów[4].
Do teorii debiutów wprowadził wariant obrony sycylijskiej, nazwany później jego nazwiskiem: 1. e4 c5 2. Sf3 Sc6 3.Gb5.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ChessBase Megabase 2007
- ROSSOLIMO Nicolas (fr.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nicolas Rossolimo – wybrane partie szachowe (ang.)