Obszar Chronionego Krajobrazu Góry Bardzkie i Sowie
50°34′N 16°37′E/50,566667 16,616667| obszar chronionego krajobrazu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie |
powiaty: kłodzki, ząbkowicki, dzierżoniowski, świdnicki, wałbrzyski |
| Data utworzenia |
1981 |
| Akt prawny |
Uchwała Nr 35/81 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Wałbrzychu z dnia 28 października 1981 r. |
| Powierzchnia |
173,36 km² |
| Obszary chronione | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 50°34′N 16°37′E/50,566667 16,616667
| |
Obszar Chronionego Krajobrazu Góry Bardzkie i Sowie[1] (OChKGB i S) – obszar chronionego krajobrazu w południowo-zachodniej Polsce, w woj. dolnośląskim. Położony jest na terenie Gór Sowich i Bardzkich na obszarze powiatów: kłodzkiego, ząbkowickiego, dzierżoniowskiego, świdnickiego, wałbrzyskiego[2].
Obszar Chronionego Krajobrazu Góry Bardzkie i Sowie utworzono w 1981 roku na mocy Uchwały Nr 35/81 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Wałbrzychu – Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Wałbrzychu z dn 09.11.81r., Nr 5, poz. 46. Obszar chronionego krajobrazu o powierzchni 17 336,0 ha[1], obejmuje swym zasięgiem główne grzbiety górskie dwóch pasm Sudetów Środkowych: Góry Bardzkie w całości, oraz północną i południową część Gór Sowich, wraz ze znajdującymi się w ich obrębie: rezerwatami przyrody, utworami geologicznymi, korytarzami ekologicznymi oraz wartościowymi krajobrazowo terenami o różnych ekosystemach[2].
Góry Bardzkie i Sowie na terenie obszaru tworzą, jeden długi grzbiet górski, ciągnący się od Przełęczy Kłodzkiej na wschodzie, aż po przełomową dolinę Bystrzycy na zachodzie[2]. Grzbiet w wielu miejscach poprzecinany jest przełęczami, a zbocza ponacinane licznymi dolinami górskich potoków, co spowodowało fragmentaryczne wykształcenie się roślinności charakterystycznej dla regla górnego. Obszar obejmuje głównie tereny leśne, obrzeża, a także łąki górskie i bliźniczyska[2]. Lasy zajmują prawie 90% obszaru.
Na terenie obszaru występują pomniki przyrody, ożywionej i nieożywionej oraz ich skupiska, chronione ze względu na szczególne wartości naukowe, kulturowe, historyczno-pamiątkowe i krajobrazowe. Odznaczające się indywidualnymi cechami, które wyróżniane są wśród innych utworów, w szczególności są to stare o dużych rozmiarach drzewa i krzewy, źródła, wodospady, skałki, jary, głazy, doliny potoków górskich oraz urwiska skalne[2].
Na obszarze występuje kilka typów siedlisk, szczególnie cenne są duże obszary żyznych i kwaśnych buczyn, acidofilne dąbrowy oraz zbiorowiska lasów łęgowych nad górskimi potokami. Występuje tu prawie 70 ha lasów jaworowych i klonowo-lipowych, co stanowi blisko 15% całkowitej powierzchni tych lasów na terenie Dolnego Śląska[2].
Obszar Chronionego Krajobrazu Góry Bardzkie i Sowie stanowi naturalną otulinę Parku Krajobrazowego Gór Sowich[2].
Rezerwaty przyrody na terenie obszaru[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Obszar Chronionego Krajobrazu Góry Bardzkie i Sowie. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-06-11].
- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 168, 169. ISBN 83-85773-04-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ISBN 83-85773-04-5.