Ogonów (województwo opolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ogonów
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

nyski

Gmina

Kamiennik

Wysokość

260–280 m n.p.m.

Liczba ludności 

48[2]

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

48-388[3]

Tablice rejestracyjne

ONY

SIMC

0495941

Położenie na mapie gminy Kamiennik
Mapa konturowa gminy Kamiennik, na dole znajduje się punkt z opisem „Ogonów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Ogonów”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Ogonów”
Położenie na mapie powiatu nyskiego
Mapa konturowa powiatu nyskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Ogonów”
Ziemia50°31′53″N 17°10′12″E/50,531389 17,170000[1]

Ogonów (niem. Feldheim[4][5], do 1936 r. Ogen[4]) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Kamiennik[6].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa opolskiego.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

W łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) z 1295 r. miejscowość wymieniona jest pod nazwą Ogon, wśród miejscowości lokowanych na prawie polskim, z których biskupstwo pobierało dziesięcinę (nota decimas polonicales)[7].

Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego nazwa jest patronimiczną nazwą wywodzącą się od polskiego nazwiska lub przezwiska założyciela lub właściciela - Ogona[8], które wywodziło się od anatomicznej części ciała ogona[9]. Być może ma ona związek ze staropolskim rodem szlacheckim Ogończyków. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu jako starszą od niemieckiej wymienia polską formę nazwy - Ogon podając jej znaczenie "Dorf der Ogon" - "Wieś Ogona"[8].

Śląski pisarz Konstanty Damrot w swoim dziele o znaczeniu nazw na Śląsku wydanym w 1896 roku we Bytomiu wymienia nazwę wsi w polskim brzmieniu "Ogony" podaje także dwie wcześniejsze nazwy zanotowane w średniowiecznym, łacińskim dokumencie z 1272 roku "Ogoni" oraz "Ogonke"[9].

Nazwa została początkowo zgermanizowana przez Niemców na Ogen w wyniku czego utraciła swoje pierwotne znaczenie. Ze względu na polskie pochodzenie nazwy 22 lipca 1936 r. w miejsce zgermanizowanej Ogen nazistowska administracja III Rzeszy wprowadziła nową całkowicie niemiecką Feldheim[4]. 12 listopada 1946 r. nadano miejscowości polską nazwę Ogonów[5].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1933 r.[10] w miejscowości mieszkały 182 osoby, a w 1939 r.[11] – 167 osób[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 91381
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-09-23].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 844 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c d Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Grottkau. 2006. [dostęp 2013-02-09]. (niem.).
  5. a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Registrum Nissense. W: H. Markgraf, J. W. Schulte: Codex Diplomaticus Silesiae. T. XIV: Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis. Breslau: 1889. [dostęp 2013-02-09]. (łac.).
  8. a b Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 22, OCLC 456751858 (niem.).
  9. a b Konstanty Damrot: Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung: mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen: Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde. Beuthen: Verlag von Felix Kasprzyk, 1896, s. 132.
  10. Stan na 16 czerwca.
  11. Stan na 17 maja.