Ottavio Acquaviva d’Aragona (1560–1612)
| Kardynał prezbiter | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1560 |
| Data i miejsce śmierci |
5 grudnia 1612 |
| Arcybiskup Neapolu | |
| Okres sprawowania |
1605–1612 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
18 września 1605 |
| Kreacja kardynalska |
6 marca 1591 |
| Kościół tytularny |
S. Giorgio in Velabro |
| Data konsekracji |
18 września 1605 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
św. Robert Bellarmin | ||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
Ottavio Acquaviva d’Aragona (ur. w 1560 w Neapolu, zm. 5 grudnia 1612 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1560 roku w Neapolu, jako syn Giovanniego Girolama Acquaviva d'Aragony i Margherity Pio di Carpi (jego braćmi byli Giulio i Rudolf)[1]. Studiował na Uniwersytecie w Perugii, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Po studiach został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, prałatem Jego Świątobliwości i gubernatorem Viterbo[1]. 6 marca 1591 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię San Giorgio in Velabro[2]. Jednocześnie został mianowany legatem w Kampanii[1]. 15 marca 1593 roku został podniesiony do rangi kardynała prezbitera i otrzymał kościół tytularny Santa Maria del Popolo[2]. W okresie 1593–1601 był legatem w Awinionie[1]. 31 sierpnia 1605 roku został wybrany arcybiskupem Neapolu, a 18 września przyjął sakrę[2]. Zmarł 5 grudnia 1612 roku w Neapolu[1].