Pandanus julianettii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pandanus julianettii
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

pandanowce

Rodzina

pandanowate

Rodzaj

pandan

Gatunek

Pandanus julianettii

Nazwa systematyczna
Pandanus julianettii Martelli
Webbia 2: 433 (1908)[3]
Owocostan Pandanus julianettii

Pandanus julianettii Martelligatunek rośliny z rodzaju pandan z rodziny pandanowatych. Występuje naturalnie na wysokości od 1300 do 3300 m n.p.m. w lasach w Górach Centralnych i na półwyspie Huon na Nowej Gwinei. Uprawiana ze względu na jadalne, smaczne i odżywcze owoce, zwane orzechami karuka[4].

Epitet gatunkowy honoruje Amadeo Giulianetti, przyrodnika żyjącego w latach 1869–1901[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Słabo rozgałęzione, wyprostowane drzewo o wysokości 10–30 metrów. Pień prosty, o średnicy 30 cm, u nasady z korzeniami powietrznymi[4].
Liście
Wyrastające w naprzeciwległych parach, ułożonych spiralnie na pędzie. Blaszki liściowe duże, grube, skórzaste, szeroko równowąskie, długości 300–400 cm, szerokości 8–12 cm, stopniowo zaostrzone, ze skierowanymi do góry kolcami blisko wierzchołka[4].
Kwiaty
Roślina dwupienna, kwiaty męskie i żeńskie wyrastają na osobnych drzewach. Kwiaty męskie zebrane w dużą, rozgałęzioną, gęstą kolbę, złożoną z 12 długich, cylindrycznych kłosów. Każdy kłos składa się z licznych wiązek pręcików zrośniętych nitkami. Każda wiązka składa się z kolumny długości ok. 3 mm, na której osadzonych jest 6–9 niemal siedzących główek. Okwiat nieobecny. Kwiatostan żeński składa się z pojedynczej, jajowatej lub elipsoidalnej, zrosłoowockowej główki, składającej się z 700–1000 owocolistków, otoczonej przez kremowobiałe przysadki[4].
Owoce
Owocostan pestkowcowy osiągający wagę 16 kg. Każdy pestkowiec o wymiarach 8–10×1,5 cm. Endokarp cienki i twardy. Bielmo białe, obfite, oleiste, słodkawe[4].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Gatunek z rodzaju pandan z rodziny pandanowatych[3]. Według niektórych badaczy gatunek ten jest kultywarem lub grupą kultywarów pochodzącym od gatunku botanicznego Pandanus brosimos[6].

Znaczenie użytkowe[edytuj | edytuj kod]

Rośliny spożywcze
Pandanus julianettii jest uprawiany w górach Nowej Gwinei oraz na wyspach Pacyfiku[6]. Owoce tego drzewa, zwane orzechami karuka, są jadalne na surowo, po upieczeniu lub uwędzeniu. Są bardzo smaczne, słodkawe i mają smak kokosowy. Są istotnym elementem diety społeczności obszarów górskich Nowej Gwinei, będąc jednym z niewielu dostępnych tam źródeł białka. Gąbczasty rdzeń owocostanu, przypominający plaster miodu, również jest spożywany po ugotowaniu[4]. Na wyspach Polinezji spożywane są również młode liście oraz wierzchołki korzeni powietrznych[6].
Wartość odżywcza
Owoce Pandanus julianettii
(100 g)
Wartość energetyczna −2391 kJ (540-700 kcal)[4]
Białka 12,5 g[7]
Węglowodany
Tłuszcze 37,31 g[7]
Woda 10 g[7]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[8]
Inne zastosowania
Pnie i korzenie powietrzne drzew wykorzystywane są jako materiał budowlany. Liście służą do budowy szałasów[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-08] (ang.).
  3. a b Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2022-02-23]. (ang.).
  4. a b c d e f g h i T.K. Lim: Edible Medicinal and Non-medicinal Plants. T. 4: Fruits. Springer, 2012, s. 128-130. ISBN 978-94-007-4053-2.
  5. Ugolino Martelli. Nuove Specie Descritte. „Webbia”. 2 (1), s. 423–441, 1907-01. DOI: 10.1080/00837792.1907.10803460. 
  6. a b c Rudolf Mansfeld: Mansfeld's encyclopedia of agricultural and horticultural crops (except ornamentals). Wyd. 1. Berlin: Springer, 2001, s. 2817. ISBN 978-3-540-41017-1.
  7. a b c d e Krisma Lekitoo, Hans Fence Zake, Novita Panambe, Reinardus Liborius C. Ecological and Ethnobotanical Facet of ‘Kelapa Hutan’ (Pandanus Spp.) and Perspectives Towards its Existence and Benefit. „International Journal of Botany”. 13 (3-4), s. 103–114, 2017-06-15. DOI: 10.3923/ijb.2017.103.114. 
  8. Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).