Pekkachilus

	Pekkachilus
	Wunderlich, 2017
	Okres istnienia: kreda PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	pająki wyższe
Nadrodzina	Palpimanoidea
Rodzina	Vetiatoridae
Rodzaj	Pekkachilus
	Typ nomenklatoryczny
	Pekkachilus vesica Wunderlich, 2017

Pekkachilus – wymarły rodzaj pająków z infrarzędu Araneomorphae i rodziny Vetiatoridae. Żył w kredzie na terenie współczesnej Mjanmy^[1].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj i gatunek typowy opisane zostały w 2017 roku przez Jörga Wunderlicha na łamach „Beiträge zur Araneologie” na podstawie trzech datowanych na cenoman inkluzji w bursztynie birmańskim, z których jedną przyporządkowano do gatunku typowego, jednej nie przyporządkowano do gatunku, a ostatnią umieszczono w rodzaju z zachowaną dozą niepewności. Nazwę rodzajową nadano na cześć Pekki T. Lehtinena, zaś epitet gatunkowy vesica oznacza po łacinie „pęcherzyk” i odnosi się do kształtu bulbusa pająka^[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pająk o ciele długości od 2,2 do 2,8 mm przy prosomie długości od 1 do 1,4 mm i szerokości od 0,65 do 08 mm oraz opistosomie (odwłoku) długości od 1,1 do 1,6 mm i szerokości od 0,65 do 0,85 mm. Prosoma była słabo zesklerotyzowana, pokryta miękkim, prawie gładkim, bardzo delikatnie pobrużdżonym oskórkiem. Spośród ośmiorga oczu te pary przednio-środkowej były wyraźnie największe i umieszczone na wzgórkach. Karapaks miał niewielką, płytką, zaokrągloną jamkę. Szczękoczułki miały przysadziste człony nasadowe, po bokach zaopatrzone w struktury służące strydulacji. Bruzdy szczękoczułków tylko u jednego okazu miały kikutowate ząbki. Warga dolna była długa i trójkątna, a szczęki długie i silnie zbiegające się ku przodowi. Szerokie sternum miało niskie guzki przy biodrach. Odnóża były stosunkowo długie i smukłe, porośnięte tylko niedługimi, cienkimi włoskami, pozbawione szczecinek i włosków szpatułkowatych. Rzepki były krótsze od goleni. Stopy zaopatrzone były w trzy pazurki, z który parzyste miały ząbki. Owalną opistosomę porastały krótkie włoski. Smukłe nogogłaszczki samca miały długo owłosione cymbium i wystający bulbus z przypuszczalnie krótkim embolusem^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jason A. Dunlop, David Penney, Denise Jekel, z dodatkowym wkładem: Lyall I. Anderson, Simon J. Braddy, James C. Lamsdell, Paul A. Selden, O. Erik Tetlie: A summary list of fossil spiders and their relatives. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern, 2020. [dostęp 2023-10-05].
↑ ^a ^b Jörg Wunderlich. New and rare fossil spiders (Araneae) in mid Cretaceous amber from Myanmar (Burma), including the description of new extinct families of the suborders Mesothelae and Opisthothelae, as well as notes on the taxonomy, the evolution and the biogeography of the Mesothelae. Ten Papers on Fossil and Extant Spiders (Araneae). „Beiträge zur Araneologie”. 10, s. 72-279, 2017.

[Dunlopetal-1] Jason A. Dunlop, David Penney, Denise Jekel, z dodatkowym wkładem: Lyall I. Anderson, Simon J. Braddy, James C. Lamsdell, Paul A. Selden, O. Erik Tetlie: A summary list of fossil spiders and their relatives. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern, 2020. [dostęp 2023-10-05].

[Wunderlich17-2] Jörg Wunderlich. New and rare fossil spiders (Araneae) in mid Cretaceous amber from Myanmar (Burma), including the description of new extinct families of the suborders Mesothelae and Opisthothelae, as well as notes on the taxonomy, the evolution and the biogeography of the Mesothelae. Ten Papers on Fossil and Extant Spiders (Araneae). „Beiträge zur Araneologie”. 10, s. 72-279, 2017.

[1]

[2]