Phyllospadix

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Phyllospadix
Ilustracja
Phyllospadix sp.
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

żabieńcowce

Rodzina

zosterowate

Rodzaj

Phyllospadix

Nazwa systematyczna
Phyllospadix Hook.
Fl. Bor.-Amer. 2: 171 (1838)
Typ nomenklatoryczny

Phyllospadix scouleri Hook.

Zasięg
Mapa zasięgu
Phyllospadix sp.

Phyllospadix Hook. – rodzaj traw morskich należący do rodziny zosterowatych (Zosteraceae), obejmujący 6 gatunków występujących w Oceanie Spokojnym, na wybrzeżach Azji (od dalekiego wschodu Rosji do Japonii i Korei) oraz Ameryki Północnej (od Kanady do Meksyku)[3].

Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od greckich słów φύλλον (phyllonliść) i σπάδιξ (spadixkolba)[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Trawy morskie przytwierdzone do skał[5].
Łodyga
Rozgałęziające się monopodialnie kłącze z 2 wiązkami naczyniowymi w korze wtórnej[6].
Korzenie
Korzenie wyrastają w międzywęźlach, w wiązkach po dwa lub w 2 rzędach po 3–5[5].
Liście
Liście równowąskie, zwykle skórzaste, z 3–7 równoległymi żyłkami przewodzącymi, o drobnoząbkowanych brzegach[6]. Pochwy liściowe otwarte, szybko rozkładające się do postaci wiązki włókien[5].
Kwiaty
Rośliny dwupienne. Kwiaty zebrane w równowąską kolbę, wpierw otoczoną przez podsadkę w postaci pochwy kwiatostanowej, po dojrzeniu wystającą z pochwy[6], wyrastającą z pachwin liści, siedzącą, spłaszczoną, z rzędem wyraźnych klapowatych wyrostków po obu stronach osi[5]. Kolby z kwiatami żeńskimi z przysadkami. Słupki pojedyncze, z krótką szyjką i dwoma włoskowatymi znamionami[6], rożkowate[5]. Kolby męskie ze szczątkowymi słupkami[5]. Pręciki z dwukomorowymi główkami[6].
Owoce
Pestkowce, rożkowate[5], z krótkim dzióbkiem[6].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rozwój
Wieloletnie, wodne geofity (hydrogeofity)[3], wodopylne.
Siedlisko
Strefy litoralne oceanów i mórz, na skałach, na płyciznach, często wynurzają się w czasie odpływu[5].
Cechy fitochemiczne
Rośliny z gatunku Phyllospadix iwatensis zawierają flawony: hispidulinę i luteolinę oraz specyficzny alkaloid: phyllospadine[7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Pozycja rodzaju według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)
Rodzaj należy do rodziny zosterowatych (Zosteraceae Dumort.), rzędu żabieńcowców (Alismatales Dumort.), w kladzie jednoliściennych (monocots)[2].
Gatunki[3]

Zagrożenie i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Poza P. juzepczukii wszystkie gatunki Phyllospadix zostały ujęte w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych:

  • Phyllospadix iwatensis – ze statusem VU (narażony)
  • Phyllospadix japonicus – ze statusem EN (zagrożony)
  • Phyllospadix scouleri – ze statusem LC (mniejszej troski)
  • Phyllospadix serrulatus – ze statusem LC (mniejszej troski)
  • Phyllospadix torreyi – ze statusem LC (mniejszej troski)

Rośliny te są zagrożone przez działalność człowieka w strefie przybrzeżnej, głównie związaną z gospodarką morską, a także utwardzaniem linii brzegowej i uprawami wodorostów. Populacje P. iwatensis i P. japonicus są stale malejące[8].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Rośliny spożywcze
Kłącza i liście Phyllospadix scouleri, Ph. serrulatus i Ph. torreyi są jadane na surowo lub ugotowane, szczególnie z ikrą śledzi pacyficznych[9]. Całe rośliny, w tym słonawe liście, są suszone przez rdzenną ludność Ameryki Północnej jako zapasy na zimę[10].
Rośliny magiczne
Indianie Kwakwala okładają liśćmi Phyllospadix torreyi kołyski dzieci, aby te rosły silne[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-01-23] (ang.).
  3. a b c Rafaël Govaerts: World Checklist of Selected Plant Families. The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2011-02-06]. (ang.).
  4. Maureen L. Sullivan: The taxonomy of "seagrasses" surveyed from the higher taxa down through to the family level. Florida International University, 1994. [dostęp 2011-02-05]. (ang.).
  5. a b c d e f g h Flora of North America. Vol. 22: Zosteraceae. [dostęp 2011-02-06]. (ang.).
  6. a b c d e f Flora od China. Vol 23: Zosteraceae. [dostęp 2011-02-06]. (ang.).
  7. Michael F. Grundon: The Alkaloids: A Review of Chemical Literature: Vol 12 (Specialist Periodical Reports). Royal Society of Chemistry, s. 301. ISBN 978-0-85186-357-3. (ang.).
  8. IUCN 2010. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2010.4.. [dostęp 2011-02-05]. (ang.).
  9. a b Daniel E. Moerman: Native American ethnobotany. Portland, Or.: Timber Press, 1998, s. 395. ISBN 978-0-88192-453-4. (ang.).
  10. Plants For A Future. [dostęp 2011-02-06]. (ang.).