Piotr Ziuzin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Ziuzin
Пётр Зюзин
podpułkownik lotnictwa podpułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1922
Żukowka, obwód moskiewski

Data i miejsce śmierci

15 kwietnia 1999
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1941–1958

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

pilot doświadczalny

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za obronę Leningradu” Medal „Za obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego”

Piotr Dmitrijewicz Ziuzin (ros. Пётр Дмитриевич Зюзин, ur. 24 lipca 1922 we wsi Żukowka w obwodzie moskiewskim, zm. 15 kwietnia 1999 w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy, podpułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W wieku 8 lat stracił rodziców, dzieciństwo i młodość spędził w Moskwie, gdzie do 1938 skończył 8 klas, a do 1940 szkołę uniwersytetu fabryczno-zawodowego przy węźle łączności Moskwy. Pracował w centrali telefonicznej w Moskwie, w 1941 ukończył aeroklub, od kwietnia 1941 służył w Armii Czerwonej, w maju 1942 ukończył wojskową szkołę lotniczą w Czernihowie. Był lotnikiem 6 zapasowego pułku lotniczego w obwodzie tambowskim, od marca 1943 do maja 1945 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako lotnik, starszy lotnik, dowódca klucza i zastępca dowódcy eskadry 29 pułku lotnictwa myśliwskiego gwardii 324 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 7 Armii Powietrznej Frontu Leningradzkiego i Karelskiego, biorąc udział m.in. w obronie Karelii i w operacji świrsko-pietrozawodskiej. Wykonał ponad 208 lotów bojowych i wziął udział w 41 walkach powietrznych, w których strącił osobiście 16 i w grupie 3 samoloty wroga. Był dwukrotnie ranny w walkach powietrznych (30 lipca 1943 i 30 maja 1944). Po wojnie służył w lotnictwie Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, wielokrotnie uczestniczył w paradach lotniczych. Od 1951 do 1958 pracował w Państwowym Naukowo-Badawczym Instytucie Wojskowych Sił Powietrznych, gdzie testował samoloty, w 1956 otrzymał stopień pułkownika, w grudniu 1958 zakończył służbę.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]