Pokuta (religia)
Pokuta – praktyka religijna, której celem jest udoskonalenie. Działanie narzucone przez innych (zwierzchników religijnych) lub wybrane dobrowolnie, mające zadośćuczynić Bogu lub ludziom wyrządzone zło (grzech).
Chrześcijaństwo
W tradycji chrześcijańskiej opartej na Ewangelii pokuta przybiera następujące podstawowe formy:
Formy pokutne są ściśle związane z nawróceniem, wiarą w miłosierdzie Boga i pokorą, dlatego oderwane od tych kontekstów pozostają bez wartości jako akt religijny.
W wielu wyznaniach chrześcijańskich istnieją w kalendarzu cykliczne okresy pokuty (np. wielki post, suche dni) oraz praktyki pokutne mające na celu ułatwienie rozwoju duchowego i moralnego (np. pielgrzymka).
Niektóre wyznania chrześcijańskie (np. Kościół katolicki i Cerkiew prawosławna) mają również sakramentalną formę pokuty jako znak działania łaski Bożej.
Wbrew powszechnej opinii i spotykanym przypadkom za chrześcijańską pokutę nie można uznać żadnych praktyk naruszających godność człowieka takich jak np. samookaleczenie.[potrzebny przypis]
Inne religie
Zobacz też
Bibliografia
- ABC chrześcijanina. Mały słownik, Sylwester Zalewski (red.), Warszawa 1999. ISBN 83-85762-95-7