Poli(octan winylu)

Poli(octan winylu)
	ogólny wzór meru
	; dwa mery w układzie "głowa do głowy"
Nazewnictwo
	Inne nazwy i oznaczenia
	PVA, PVAc
	Ogólne informacje
Monomery	octan winylu
Struktura meru	-[-CH2CH(OC(O)CH3)-]-
Właściwości
	Rozpuszczalność
	aceton, toluen, chloroform
Temperatura mięknienia	105 °C
Temperatura degradacji	344 °C
Biodegradowalność	niebiodegradowalny
Biokompatybilność	niska
Właściwości mechaniczne	termoplast
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Poli(octan winylu) (PVAc^[1] lub PVA^[2]^[3]^[a]) – polimer winylowy, acetylowa pochodna poli(alkoholu winylowego).

Otrzymywany jest w wyniku polimeryzacji octanu winylu. Wobec silnych zasad ulega zmydleniu do poli(alkoholu winylowego), z którego można odtworzyć PVAc działaniem czynników acetylujących, np. chlorku acetylu lub bezwodnika octowego^[4]^[3].

Zależnie od stopnia polimeryzacji jest miękki, żywicowaty lub kruchy. Obecnie jest głównie stosowany jak składnik klejów i farb emulsyjnych oraz mas szpachlowych.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Skrót PVA stosuje się także dla oznaczenia poli(alkoholu winylowego)^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 2-32, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
↑ polyvinylacetate (PVA). W: A Dictionary of Chemistry. John Daintith (red.). Wyd. 6. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 429. ISBN 978-0-19-920463-2.
↑ ^a ^b Z. Wang, I. Cedillo, D. L. Cole, Y. S. Sanghvi, M. Hinz, W. Prukała, M. Sobkowski, H. Seliger, M. Rimmler, R. Ditz, J. Hoffmeyer: OligoPrep: A New PVA Support for Oligonucleotide Synthesis at Large Scale. W: R. Epton (red.): Innovation and Perspectives in Solid Phase Synthesis & Combinatorial Libraries. Birmigham: Mayflower Worldwide Ltd, 2004, s. 118-122.
↑ H. Staudinger, K. Frey, W. Starck. Hochmolekulare Verbindungen, 9. Mitteilung: Über Poly-vinylacetat und Poly-vinylalkohol. „Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft (A and B Series)”. 60 (8), s. 1782–1792, 1927. DOI: 10.1002/cber.19270600811. (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

NIMS PolyInfo Database. polymer.nims.go.jp. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-05)].

[4] Skrót PVA stosuje się także dla oznaczenia poli(alkoholu winylowego)^[1].

[CRC88-1] CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 2-32, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).

[Daintith-2] yvinylacetate (PVA). W: A Dictionary of Chemistry. John Daintith (red.). Wyd. 6. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 429. ISBN 978-0-19-920463-2.

[Wang-3] Z. Wang, I. Cedillo, D. L. Cole, Y. S. Sanghvi, M. Hinz, W. Prukała, M. Sobkowski, H. Seliger, M. Rimmler, R. Ditz, J. Hoffmeyer: OligoPrep: A New PVA Support for Oligonucleotide Synthesis at Large Scale. W: R. Epton (red.): Innovation and Perspectives in Solid Phase Synthesis & Combinatorial Libraries. Birmigham: Mayflower Worldwide Ltd, 2004, s. 118-122.

[Staudinger-5] H. Staudinger, K. Frey, W. Starck. Hochmolekulare Verbindungen, 9. Mitteilung: Über Poly-vinylacetat und Poly-vinylalkohol. „Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft (A and B Series)”. 60 (8), s. 1782–1792, 1927. DOI: 10.1002/cber.19270600811. (niem.).

[1]

[2]

[3]

[a]

[4]