Pomnik „Golgota Polski” w Zielonej Górze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pomnik „Golgota Polski”
w Zielonej Górze
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miejscowość

Zielona Góra

Miejsce

cmentarz komunalny

Projektant

prof. Konrad Stawiarski

Data odsłonięcia

16 września 2000

Położenie na mapie Zielonej Góry
Mapa konturowa Zielonej Góry, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pomnik „Golgota Polski”w Zielonej Górze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pomnik „Golgota Polski”w Zielonej Górze”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Pomnik „Golgota Polski”w Zielonej Górze”
Ziemia51°55′42,8″N 15°32′13,7″E/51,928556 15,537139

Pomnik „Golgota Polski” w Zielonej Górze – pomnik upamiętniający ofiary polskiej golgoty Wschodu, m.in. Sybiru i zbrodni katyńskiej, koncepcji prof. Konrada Stawiarskiego, powstały w 2000 na wydzielonej części cmentarza komunalnego będącego Nekropolią Ofiar Faszyzmu i Komunizmu w Zielonej Górze. Odsłonięty przez marszałka sejmu Macieja Płażyńskiego w 61. rocznicę napaści ZSRR na Polskę[1].

Historia powstania[edytuj | edytuj kod]

15-metrowy krzyż na cmentarzu komunalnym

Idea upamiętnienia ofiary golgoty Wschodu w Zielonej Górze zrodziła się w 1991, kiedy to staraniem mec. Waleriana Piotrowskiego na części cmentarza 27 października 1991 powstał ważący 17 ton 15-metrowy stalowy krzyż, wykonany przez Fabrykę Wagonów Zastal. Jego poświęcenia 1 listopada 1991 dokonał biskup gorzowski bp Józef Michalik[2]. Wówczas Bogusław Baj – prezes Lubuskiego Związku Sybiraków, prof. Jan Konrad Stawiarski wiceprezes Związku oraz opiekun architektoniczny tego miejsca, Włodzimierz Bogucki – prezes Lubuskiej Rodziny Katyńskiej, mec. Walerian Piotrowski oraz ks. prał. Konrad Herrmann uzyskali od władz miejskich zgodę na wydzielenie działki z cmentarza komunalnego na Nekropolię Ofiar Faszyzmu i Komunizmu. Zamierzali upamiętnić tych, których miejsca spoczynku są nieznane. Na pomnik zbierano głazy różnej wielkości przez trzy lata[3].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Pomnik przedstawia ułożony z monumentalnych głazów wizerunek orła z jagiellońską koroną i symbolizuje wydobycie się godła narodowego z ziemi. Górująca nad nim Golgota Wschodu to 15 symboli funeralnych wbitych w ziemię (tyle, ile stacji drogi krzyżowej włączając zmartwychwstanie). Są krzyże katolickie, prawosławne, protestanckie. Stoi żydowska macewa i tatarski kurhan zwieńczony półksiężycem[1]. Na kamieniach pomiędzy numerami stacji drogi golgoty wypisane są nazwy głównych miejsc zsyłek i kaźni Polaków: Kozielsk, Omsk, Uralsk, Wołogda, Magadan, Penza, Starobielsk, Charków, Tomsk, Nachodka, Kołyma, Workuta, Ostaszków, Miednoje, Twer, Kamczatka, Kokczetawa. Pomnik wieńczy kilkumetrowy krzyż z napisem: „Golgota Polski”, u dołu którego widnieją dużych rozmiarów daty: 1939-1956. Na jednym z kamieni ustawiony jest wizerunek polskiego orła wojskowego.

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Pomnik jest częścią Nekropolii Ofiar Faszyzmu i Komunizmu na cmentarzu komunalnym w Zielonej Górze.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Cmentarz przy Wrocławskiej: Golgota Wschodu i pamięć w kamieniach [online], www.gazeta.pl [dostęp 2020-11-04] (pol.).
  2. Solidny krzyż [online], www.niedziela.pl [dostęp 2020-11-04] (pol.).
  3. Poszli śladem Chrystusa z największej miłości [online], www.niedziela.pl [dostęp 2020-11-04] (pol.).