Posąg Flory w Szczecinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Posąg (Pomnik) Flory
Ilustracja
Posąg (Pomnik) Flory, Plac Orła Białego. 2007 r.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Szczecin

Miejsce

Plac Orła Białego

Typ obiektu

grupa rzeźb na cokole

Projektant

Johann Konrad Koch, Johann Georg Glume

Data budowy

ok. 1730

Ważniejsze przebudowy

1953, 1991

Położenie na mapie Starego Miasta w Szczecinie
Mapa konturowa Starego Miasta w Szczecinie, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Posąg Flory”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Posąg Flory”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Posąg Flory”
Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Posąg Flory”
Ziemia53°25′32,27″N 14°33′18,53″E/53,425631 14,555147

Posąg Flory w Szczeciniebarokowy pomnik usytuowany na Placu Orła Białego, przedstawiający Florę, rzymską boginię urodzaju i wiosny.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Posąg wykonany został z saksońskiego piaskowca około roku 1730[1] (inne źródła mówią o latach 80. XVIII w.) przez Johanna Georga Glumego według projektu Johanna Konrada Kocha.

W skład grupy figuralnej wchodzi postać Flory trzymającej kosz kwiatów wraz z dwoma puttami po obu jej stronach: jeden wspinający się po rogu obfitości, drugi układający kwiaty w koszu.

Początkowo pomnik wieńczył attykę szczecińskiego Pałacu Grumbkowa (Pałac pod Globusem), następnie przeniesiono go do pałacowego ogrodu. W 1906 trafił do Parku Żeromskiego jako ozdoba Domu Parkowego.

Jesienią 1945 pomnik Flory, pozbawiony głowy i rąk oraz postaci kupidynków, znaleziono wśród gruzów na dziedzińcu muzeum przy ul. Staromłyńskiej.

W 1953 dokonano renowacji pomnika i ustawiono go na skraju Parku Żeromskiego. W latach 70. pomnik przeniesiono w pobliże Bramy Królewskiej, następnie na kilka lat ustawiony był przy skrzyżowaniu ulic Panieńskiej i Kuśnierskiej. W 1991, po gruntownej konserwacji, trafił na Plac Orła Białego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]