Posadowo (powiat nowotomyski)
52°27′17″N 16°13′21″E/52,454722 16,222500| osada | |
 Pałac Łąckich w Posadowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
297 |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
64-310[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PNT |
| SIMC |
0588246 |
Położenie na mapie gminy Lwówek  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotomyskiego  | |
| 52°27′17″N 16°13′21″E/52,454722 16,222500[1]
| |
Posadowo – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Lwówek.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś szlachecka Possadowo położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[3].
Posadowo w XVI w. było własnością Rozbickich, a od XVII w. do II wojny światowej Łąckich.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Posadowo należała do wsi większych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski)[4]. Posadowo należało do okręgu lwowkowskiego i stanowiło część majątku Lwówek Zamek (niem. Neustadt), którego właścicielem był wówczas (1837) Antoni Łącki[4]. W skład rozległego majątku Lwówek Zamek wchodziło łącznie 36 wsi. Według spisu urzędowego z 1837 roku Posadowo liczyło 417 mieszkańców i 30 dymów (domostw)[4].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.
W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne – Stadnina Koni Posadowo[5]. W 1994 po przekształceniu jako Stadnina Koni Skarbu Państwa Posadowo[6]. Po kolejnym przekształceniu jako Stadnina Koni Posadowo Sp. z o.o., a następnie zlikwidowana.
Pałac Łąckich[edytuj | edytuj kod]
Pałac Łąckich w Posadowie został zbudowany w 1870 r. dla hr. Władysława Łąckiego przez Stanisława Hebanowskiego w stylu kostiumu francuskiego. Ostatnim właścicielem był hr. Janusz Tyszkiewicz-Łącki. Koncepcja kostiumu francuskiego, będąca reakcją na antypolską politykę pruską, przypominała czasy chwały dawnej Polski z okresu jej bliskich związków z Francją, czego symbolem była postać króla Jana III Sobieskiego. Jego portret znalazł się w głównym wnętrzu pałacu, jakim była dwukondygnacyjna zbrojownia. Pałac obecnie pusty, niszczeje z powodu powybijanych okien oraz nieszczelnego dachu[7].
15 lutego 2017 roku doszło do pożaru prawdopodobnie z powodu zaprószenia ognia z kominka, wskutek czego zawalił się strop między parterem a pierwszym piętrem pałacu częściowo wykonano prace rozbiórkowe zniszczonego i nadpalonego stropu, ogień nie ogarnął elementów konstrukcyjnych – dachu i poszycia dachowego[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 108966
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 970 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 18.
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 201.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie celów, zasad i trybu udzielania oraz wysokości stawek dotacji dla rolnictwa w 1990... [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 24 czerwca 1994 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udz... [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWY POSADOWO. zabytek.pl. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ Posadowo: pożar w pałacu. grodzisk.naszemiasto.pl. [dostęp 2021-05-02].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marcin Libicki, Piotr Libicki: Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce. REBIS, 2003. ISBN 83-7301-243-5.
