Poul Petersen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Poul Petersen
Ilustracja
Henning Munk Jensen, Poul Petersen (1966)
Pełne imię i nazwisko

Poul Eyvind Petersen

Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1921
Kopenhaga

Data i miejsce śmierci

31 maja 1997
Tisvilde

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1939–1953 Akademisk BK
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1946–1952  Dania 34 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1962–1966 Dania
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Londyn 1948 piłka nożna

Poul Eyvind Petersen (ur. 11 kwietnia 1921 w Kopenhadze, zm. 31 maja 1997 w Tisvilde) – duński piłkarz i trener grający podczas kariery na pozycji obrońcy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Całą karierę piłkarską Poul Petersen spędził w stołecznym klubie Akademisk BK. Z AB pięciokrotnie zdobył mistrzostwo Danii w 1943, 1945, 1947, 1951 i 1952.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Danii Petersen zadebiutował 16 czerwca 1946 w przegranym 1-2 towarzyskim meczu z Norwegią. W 1948 wystąpił w Igrzyskach Olimpijskich. Na turnieju w Londynie Dania zdobyła brązowy medal, a Petersen był rezerwowym i nie wystąpił w żadnym meczu. W 1952 po raz drugi uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich. Na turnieju w Helsinkach wystąpił w trzech meczach z Grecją, Polską i Jugosławią, który był jego ostatnim meczem reprezentacji. Od 1946 do 1952 roku rozegrał w kadrze narodowej 34 mecze.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W latach 1962-1966 Petersen był selekcjonerem reprezentacji Danii. W roli zadebiutował 23 maja 1962 w przegranym 1-4 meczu z NRD. W 1964 po pokonaniu wcześniej Malty, Albanii i Luksemburga (tego ostatniego dopiero w trzecim, dodatkowym meczu) Dania awansowała do turnieju finałowego Pucharu Narodów Europy. Dania zajęła ostatnie, czwarte miejsce po porażkach z 0-3 ZSRR i 1-3 po dogrywce z Węgrami. Ostatni raz w roli selekcjonera Poulsen prowadził reprezentacje Danii 30 listopada 1966 w przegranym 0-2 meczu eliminacji Mistrzostw Europy z Holandią. Jego bilans to 47 meczów to 17 zwycięstw, 8 remisów i 22 porażek, przy bilansie bramkowym 85-94.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]