Ranunculus seguieri
| |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Ranunculus seguieri |
| Nazwa systematyczna | |
| Ranunculus seguieri Vill. Prosp. Hist. Pl. Dauphiné 50 1779[3] | |
Ranunculus seguieri Vill. – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Występuje naturalnie w Pirenejach, Alpach, Apeninach oraz na Bałkanach[4][5].
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Rośnie naturalnie w Pirenejach, Alpach Apeninach oraz na Bałkanach[4][5]. We Francji został zaobserwowany w departamentach Ain i Alpy Nadmorskie[6], a według niektórych źródeł także w departamentach Alpy Górnej Prowansji, Alpy Wysokie, Drôme, Isère oraz Vaucluse[7]. W Szwajcarii został zarejestrowany tylko w paśmie Schweizer Voralpen, w pobliżu szczytu Brienzer Rothorn[5]. We Włoszech rośnie w regionach Abruzja, Dolina Aosty, Friuli-Wenecja Julijska, Liguria, Lombardia, Marche, Molise, Piemont, Trydent-Górna Adyga, Umbria oraz Wenecja Euganejska. POnadto spotykany jest jeszcze na terenie takich państw jak Hiszpania, Austria, Słowenia, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Serbia oraz Macedonia[8].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Niska Bylina dorastająca do 5–15 cm wysokości[4][9]. Pędy są czasami owłosione w górnych partiach rośliny. Korzenie są włókniste[7].
- Liście
- Liście odziomkowe są 3- lub 5-klapowane. Każda klapka jest złożona z wąskich segmentów o ostrym wierzchołku. Są owłosione od spodu. Osadzone są na długich ogonkach liściowych. Liście łodygowe są mniejsze[4][7].
- Kwiaty
- Są pojedyncze lub zebrane w pary. Mają białą barwę. Dorastają do 20–25 mm średnicy. Działki kielicha są nagie lub czasami owłosione na wierzchołku. Płatki są lekko wcięte i mają odwrotnie owalny kształt. Dno kwiatowe jest owłosione[4][7][9]. Są podobne do kwiatów jaskra alpejskiego (R. alpestris)[5].
- Owoce
- Owłosione niełupki[4].
- Gatunki podobne
- Roślina jest podobne do gatunku B. glacialis, ale ma nagie działki kielicha[9].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Rośnie na wilgotnych łąkach, terenach skalistych i wapiennych piargach. Występuje na wysokości od 1800 do 2400 m n.p.m. Kwitnie od czerwca do lipca[4]. Jest rośliną trującą – zawierają protoanemoninę[10].
Zmienność[edytuj | edytuj kod]
W obrębie tego gatunku oprócz podgatunku nominatywnego wyróżniono jeden podgatunek[3]:
- Ranunculus seguieri subsp. montenegrinus (Halácsy) Tutin
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
W szwajcarskiej Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii gatunków zagrożonych (Endangered – EN)[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).
- ↑ a b Ranunculus seguieri Vill.. The Plant List. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Ranunculus seguieri. Plantes & botanique. [dostęp 2015-07-21]. (fr.).
- ↑ a b c d e Ranunculus seguieri Vill.. Info Flora. [dostęp 2015-07-21]. (fr.).
- ↑ Ranunculus seguieri Vill., 1779. Inventaire National du Patrimoine Naturel. [dostęp 2015-07-21]. (fr.).
- ↑ a b c d Ranunculus seguieri Vill.. Tela botanica. [dostęp 2015-07-21]. (fr.).
- ↑ Ranunculus seguieri Vill.. Altervista. [dostęp 2015-07-21]. (wł.).
- ↑ a b c Renoncule de Séguier. Flore Alpes. [dostęp 2015-07-21]. (fr.).
- ↑ Renoncule de Séguier. Pharmanatur. [dostęp 2015-07-21]. (fr.).