Rezerwat przyrody Buczyna Storczykowa na Białych Skałach
50°57′22″N 15°51′58″E/50,956111 15,866111| rezerwat leśny | |
| Typ | |
|---|---|
| Podtyp |
zbiorowisk leśnych[1] |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
8 lutego 2001 |
| Akt prawny |
Rozporządzenie Wojewody Dolnośląskiego z dnia 8 lutego 2001 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody |
| Powierzchnia |
8,76 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Świerzawa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego  | |
| 50°57′22″N 15°51′58″E/50,956111 15,866111
| |
Rezerwat przyrody „Buczyna Storczykowa na Białych Skałach” – leśny rezerwat przyrody w południowo-zachodniej Polsce, w woj. dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Świerzawa o powierzchni 8,76 ha[1]. Celem jego ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentów rzadkich, żyznych buczyn sudeckich i ciepłolubnych buczyn storczykowych wraz z całą różnorodnością flory i fauny oraz obiektów przyrody nieożywionej w postaci wychodni skał dolomitowych występującej na tym obszarze.
Rezerwat nie posiada planu ochrony, obowiązują za to zadania ochronne, z których wynika, że obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną[2][3].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Rezerwat położony jest na wysokości ok. 455–550 m n.p.m., obejmując północny stok góry Maślak (715 m n.p.m.) na Południowym Grzbiecie Gór Kaczawskich[4]. Leży w oddziale leśnym 333 Nadleśnictwa Złotoryja[4].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Wielkim walorem rezerwatu są naturalne zespoły leśne, do których należą:
- ciepłolubna buczyna storczykowa Cephalanthero-Fagenion, obejmująca północne i zachodnie części rezerwatu na stromych stokach góry i wokół wychodni skalnych. Oprócz charakterystycznych form buka, które cechuje karłowatość, a także powyginane i powykręcane konary, możemy tutaj wyróżnić kilka innych gatunków drzew jak lipa szerokolistna, wiąz górski, jawor i jesion wyniosły. Charakteryzuje się dużym bogactwem gatunkowym runa leśnego. Występuje tu m.in. podkolan biały, kruszczyk szerokolistny, buławnik wielkokwiatowy, lilia złotogłów, szczyr trwały, wawrzynek wilczełyko, orlik pospolity.
- żyzna buczyna sudecka Dentario enneaphylli-Fagetum, z domieszką świerka, jaworu, dębu i grabu. Występuje ona we fragmentach lasu, gdzie wcześniej prowadzono gospodarkę leśną i wciąż zachowały się w niej resztki świerczyny, które zakwaszają glebę, utrudniając tym samym wzrost wapieniolubnych taksonów[4]
- zespół zanokcicy murowej Asplenietum trichomano-rutae-murariae, obejmuje roślinność na wychodniach skalnych z charakterystycznymi przedstawicielami jak zanokcica murowa, paprotnica krucha i paprotka zwyczajna, a także oman szlachtawa.
Łącznie na terenie rezerwatu występuje około 140 gatunków, podgatunków i odmian roślin naczyniowych, w tym 20 gatunków chronionych, m.in. goryczka orzęsiona, gółka długoostrogowa, konwalia majowa, kopytnik pospolity, marzanka wonna, śnieżyczka przebiśnieg.
Rezerwat stanowi ważną ostoję dla popielicy i innych drobnych ssaków[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu z dnia 17 kwietnia 2014 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Buczyna Storczykowa na Białych Skałach”. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego [on-line]. 2014-04-18. [dostęp 2018-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-07)].
- ↑ Rezerwat przyrody Buczyna Storczykowa na Białych Skałach. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-05-08].
- ↑ Zarządzenie Nr 11.2016 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu z dnia 13 maja 2016 r. w sprawie ustanowienia zadań ochronnych dla rezerwatu przyrody „Buczyna Storczykowa na Białych Skałach”. [dostęp 2019-05-08].
- ↑ a b c d Buczyna Storczykowa na Białych Skałach. [w:] Przyroda Dolnego Śląska [on-line]. [dostęp 2018-02-28].
