Romuald Drozdowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Romuald Jastrzębiec-Drozdowski
kapitan geograf kapitan geograf
Data i miejsce urodzenia

31 maja 1896
Czortków

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

przed 19181940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 pułk piechoty,
3 pułk piechoty Legionów,
III Batalion Sanitarny,
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr III,
Wojskowy Instytut Geograficzny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi

Romuald Jastrzębiec-Drozdowski (ur. 31 maja 1896 w Czortkowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan geograf Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Niepodległości, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Włodzimierza i Marii. W 1914 został absolwentem c. k. gimnazjum w Buczaczu. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 2 pułku piechoty. Od 1918 w Wojsku Polskim, uczestnik wojny 1920 r. w 3 pułku piechoty Legionów.

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. W 1923 w stopniu porucznika (starszeństwo z dniem 1 kwietnia 1921 i 1 lokatą w korpusie oficerów administracji) służył tymczasowo w Dowództwie Okręgu Korpusu nr III w Wydziale Superrewizyjno-Inwalidzkim i był oddelegowany do III Batalionu Sanitarnego na stanowisku oficera sanitarno-administracyjnego[1]. Następnie pełnił różne funkcje dowódczo-sztabowe w DOK III. W 1928 służył w Wojskowym Instytucie Geograficznym. Kapitanem mianowany w 1935. 

W czasie kampanii wrześniowej służył w WIG jako kierownik grupy kreślarskiej[2]. Razem z Instytutem ewakuowany na wschód. Wzięty do niewoli przez Sowietów 17.09.1939 w miejscowości Hoszcza w powiecie równieńskim, osadzony w obozie w Putywlu[3]. W listopadzie 1939 przeniesiony do obozu kozielskiego. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa bez numeru[4], poz. 9, akta osobowe nr 2007 z dnia 2.04.1940[5]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[4]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 18.05.1943  Figuruje na liście AM-229-2325[6] i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 02325[4][7]. Ostatnie wiadomości od Romualda Drozdowskiego z Katynia rodzina otrzymała pocztą w marcu 1940. Krewni do 1948 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie[4].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Wandą z Grzegorzewskich, miał córkę Krystynę i syna Andrzeja.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rocznik Oficerski MSWojsk., 1923, s. 1141, 1259.
  2. Geoforum, GEOFORUM - Wojsko - Aneks - Oficerowie WIG, IX 1939 r. [online], geoforum.pl [dostęp 2017-08-30].
  3. Figuruje na liście jeńców z 24.10.1939
  4. a b c d УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 314.
  5. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 600.
  6. Amtliches Material zum Massenmord von Katyn, 1943, s. 229.
  7. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 69.
  8. a b Rocznik Oficerski MSWojsk., 1932, s. 350.
  9. Katyń, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, 2000, s. 117.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • Убиты в Катыни. Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015. ISBN 978-5-78700-123-5. (ros.).
  • Katyń, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, pod red. Marka Tarczyńskiego, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.