Sanktuarium Matki Bożej Płaczącej w Syrakuzach
| sanktuarium maryjne | |||||||||||
 Widok sanktuarium | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Adres |
Via del Santuario, 33 | ||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| bazylika mniejsza • nadający tytuł |
od 1994 | ||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||||
| 37°04′29″N 15°17′07″E/37,074722 15,285278 | |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Sanktuarium Matki Bożej Płaczącej w Syrakuzach (wł. Santuario della Madonna delle Lacrime) – bazylika i sanktuarium maryjne, wybudowane w 1994 r.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budowa sanktuarium została podjęta, aby zachować i czcić wizerunek Matki Boskiej (płaskorzeźba), który w 1953 r. wiele razy płakał łzami, uznanymi za prawdziwe i cudowne, co dało początek kultowi Płaczącej Madonny w Syrakuzach[1].
Projekt sanktuarium został wyłoniony w międzynarodowym konkursie, w którym wzięło udział sto firm architektonicznych i w którym zwyciężyli architekci Michel Andrault i Pierre Parat w 1957 r. Głównym inżynierem był Riccardo Morandi. Jego realizacja rozpoczęła się w 1966 roku i zakończyła 28 lat później. Opóźnienie to częściowo tłumaczy fakt, że wykopy pod fundamenty odsłoniły starożytną dzielnicę mieszkalną z VI wieku p.n.e., która musiała zostać zbadana przez archeologów[1].
Opis budynku[edytuj | edytuj kod]
Budynek składa się z dwóch poziomów (sanktuarium i krypty) zwieńczonych stożkowym, żebrowanym, żelbetowym dachem o łącznej wysokości 103 metrów. Wysokość wewnętrzna wynosi 94,30 metra, a czubek stożka wieńczy brązowa statua Maryi[1].
Wnętrze świątyni ma średnicę 71,40 metra (bez przylegających do niej kaplic) i może pomieścić 11 000 osób stojących i około 6 000 siedzących. Ołtarz został wykonany z białego marmuru i kamienia Modica; zwieńczony jest cudownym wizerunkiem Madonny i XVIII-wiecznym krzyżem[1].
Sanktuarium zostało zainaugurowane 6 listopada 1994 r. przez papieża Jana Pawła II[1].
Krypta została konsekrowana w 1968 r. Jej zewnętrzna średnica wynosi 80 metrów i może pomieścić 3000 osób siedzących. Ołtarz jest z różowego granitu. W krypcie przechowywany jest flakon zawierający łzy, które były analizowane przez zespół naukowców w celu potwierdzenia cudu. Krypta jest otoczona 16 kaplicami; znajduje się tu też sala, w której gromadzone są wota wiernych[1]. W krypcie znajdują się również pozostałości hypogeum z późnej starożytności[1].
-
Dach sanktuarium -
Sanktuarium -
Sklepienie wewnątrz świątyni -
Cudowny wizerunek
_-_panoramio.jpg)
.JPG)
