Frankolin zebroszyi
| Scleroptila streptophora[1] | |||
| (Ogilvie-Grant, 1891) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
frankolin zebroszyi | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Frankolin zebroszyi[5] (Scleroptila streptophora) − gatunek średniej wielkości afrykańskiego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Osiadły.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Wygląd zewnętrzny: Ptak o pokroju zbliżonym do kuropatwy. Cechy charakterystyczne to czarno-biało prążkowana kryza sięgająca od górnej części piersi do grzbietu. Samica ubarwiona podobnie do samca, ma ciemnobrązową czapeczkę i prążkowany wierzch.
Rozmiary: długość ciała: ok. 33 cm.
Masa ciała: dwa schwytane samce ważyły 364 i 406 g.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Skaliste stoki wzgórz z luźną roślinnością, tereny trawiaste i uprawy 600–1800 m n.p.m.
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Żyje w czterech izolowanych populacjach: w Ugandzie, zachodniej Kenii, na granicy Rwandy, Burundi i Tanzanii oraz na wyżynach Kamerunu.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Owady i nasiona.
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Gatunek najprawdopodobniej monogamiczny.
Gniazdo to płytkie zagłębienie w ziemi ze skąpą wyściółką, zwykle ukryte wśród skał.
Okres lęgowy zależy od regionu: na początku pory deszczowej (w kwietniu) w Ugandzie, w czasie pory suchej (grudzień-marzec) w Kenii.
Jaja: znosi 4–5 jaj.
Status, zagrożenie i ochrona[edytuj | edytuj kod]
Status według kryteriów Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN: gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened). Liczebność frankolina zebroszyjego spada; dawniej był to ptak pospolity, obecnie (2020) liczebność populacji zgrubnie szacuje się na 6–15 tysięcy dorosłych osobników. Brakuje dokładnych informacji o przyczynach spadku liczebności, choć przypuszcza się, że głównie przyczyniły się do tego zmiany w środowisku[4][7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Scleroptila streptophora, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Ring-necked Francolin (Francolinus streptophorus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ Francolinus streptophorus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-10-26] (ang.).
- ↑ a b Scleroptila streptophora, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gallini Brehm,CL, 1831 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-27].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-27]. (ang.).
- ↑ Species factsheet: Scleroptila streptophora. BirdLife International, 2020. [dostęp 2020-08-27]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 493. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia frankolina zebroszyjego. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).